Sil Baştan (Tom Riddle Fanfic)

-20-

Buğulu cama işaret parmağının ucuyla birkaç kez vurdu. Vurduğu yerdeki iz belirginleşirken tekrar nefesiyle cama üfledi.

-Altıncı sınıfa geçtiğimize inanamıyorum. Tatil ne zaman bitti?! Diye yakındı Damon.

-Bırak artık şunu, Damon. İstasyondan çıktığımızdan beri papağan gibi bunu söylüyorsun. Anla artık tatil bitti, dedi Peny bıkkınlıkla. Koltuğa bıraktığı iksir kitabını tekrar eline aldı ve okuduğu sayfayı açtı.

-Ne okuyorsun?  Dedi Danny oturduğu koltukta gerinirken.

-İksir, dedi Peny omuz silkerek. Tam sayfayı kapatacakken Danny kitabı elinden aldı.

-Danny, çabuk kitabımı ver! 

Peny, Danny'den daha kısaydı bu yüzden parmaklarının ucundan zıplayarak Danny'den kitabını almaya çalışıyordu.

-Vay, vay, vay, dedi Danny kitabı ona uzatırken. Aşk iksiri, senden hiç beklemezdim Peny?  Söyle bu şansız erkek kim?

Peny, kitabı elinden aldı ve koltuğuna çöktü.

-Sadece kitabı kurcalıyordum.

-Tabii, kesin öyledir, dedi Danny, Olivia'nın karşısında duran koltuğa otururken.

-Aslında, boşuna görmüyoruz bu iksiri. Birinin üzerinde kullanmalıyız. Uygulamalı eğitim çok önemli, dedi Danny kollarını bilmişçe birleştirirken.

Olivia, başını öne eğdi ve gülümsedi.

-Olivia, ne o?  Yoksa yaptığın aşk iksirini birine mi vereceksin? Dedi Danny merakla.

-Be.. Hayır, dedi Olivia aniden.

-Danny, kes şunu, dedi aynı anda Peny.

Kız, yerine sinerken elini ağzına götürdü ve fermuarı çeker gibi kapadı.

Birkaç saniye sessizliğin ardından tren Hogwarts'a ulaşmıştı. Olivia çantasını aldı ve kompartmandan çıktı. Ellindeki bavulun ağırlığıyla birkaç adım sendeledi ve birine çarptı.

-Önüne dikkat etsene, bulanık, dedi kalın bir ses. Kafasını kaldırıp önünde duran gruba baktı. En arkada Tom Marvolo Riddle duruyordu. Sabah birlikte kalkmış, kahvaltılarını yapmışlardı. İstasyona gelene kadar Tom, aynı eskisi gibi alaycıydı. Olivia'nın artık oldukça hoşuna giden soğuk şakaları, derin bakan gözleri...
Bir yaz tatili boyunca gördüğü, alıştığı tüm o özellikleri... Ne var ki istasyona girdikleri an eski Riddle geri gelmişti. Yine onu tanımıyor, kin dolu bakışlarını üstüne tutuyordu.

-Üzgünüm, dedi Olivia ağzında geveleyerek.

-Muggle kökenliler daha yolda yürüyemiyor, bizse gelmiş onlara eğitim verdirilmesine izin veriyoruz. Bakanlık ne zaman gözünü açacak, hepsi bir grup aptal, dedi karşısında duran çocuk onu daha da ezmeye devam ederek.

-Haklısın, sana da bir çift göz takmalıyız, malum yürüdüğün yolu göremiyorsun, dedi Olivia sinirle.

-Sen ne dedin, dedi çocuk elini sıkıp ona doğrulturken.

Olivia, gözlerini kaçırmayarak ona baktı. Boş tehtitlere karnı toktu. Çocuk asasını çekip ona doğrulttu. Olivia'nın gözleri bir anlığına Tom'a kaydı. Olanları öylece izliyordu. Dişlerini sıktı kız. Ona değersiz bir varlık gibi bakıyordu. Ama içini en çok kemiren Olivia'nın artık buna katlanamamasıydı.

-Bir daha sakın bana sesini yükseltme bulanık!

-Antonin, bu kadarı kâfi!  Dedi yanda öylece onlara bakan çocuk.