-İsmim Winky Crockett.
Olivia hasta yatağının karşısında oturmuş kendisine bakan çocuğa döndü.
-Olivia Dawson, dedi gülümseyerek.
Winky kafasını salladı.
-Seni buralarda gördüğümü hatırlamıyorum.
-Gözünden kaçmış olması muhtemel, dedi Olivia omuz silkerek.
-Seni daha önce görmüş olsam unutmazdım.
-Neden, dedi gülerek Olivia.
Winky ona gülümsedi. Sonra ise gözlerini kısarak oturduğu yerden Olivia'ya doğru yöneldi.
-Sen şu seherbazla gelen kızsın?
-Bunun unutulduğunu sanıyordum, dedi yüzünü buruşturarak.
-Ne demeliyim ki dedikodular hemen unutulmaz.
-Evet, dedi Olivia hasta yatağında yatan Damon'a dönerken.
-Sence ne zaman uyanacak?
Winky yatağa doğru yaklaştı.
-En yakın zamanda.
Kapı bir büyük bir gürültü ile açıldı.
-Efendim?
-Durumu nasıl, Crockett? Dedi Dumbledore yatakta uzanan Damon'a yaklaşırken.
-Mrs. Pfund yakında gözünü açacağını söyledi, efendim.
-İyi, çok iyi.
-Efendim, olayı takımım adına üstleniyorum. Onları sahaya çıkmadan durdurmam gerekirdi. Ben...
Dumbledore, 'yeter' anlamında elini kaldırdı.
-Biliyorum.
Winky saygıyla başını hafifçe eğdi. Dumbledore oturduğu yataktan kalktı. Olivia'ya bir bakış attı ve hafifçe gülümsedi.
-Vakit geç oldu. İkiniz derhal yataklarınıza.
-Efendim, ama Damon...
-Merak etmenize gerek yok Miss Dawson. Mrs. Pfund yakında burada olacak. Siz yataklarınıza dönün. -Tekrar Winky'e döndü. - Mr. Crockett, son olan bu olay yüzünden Slytherin'den elli puan kırdığımı takımınıza içtenlikle belirtin lütfen.
Winky, tekrar başını salladı.
-Şimdi gidin, dedi Dumbledore.
Olivia, son kez yatakta yatan Damon'a baktı. Acısının dindiğini yüzündeki huzurlu ifadeden anlamıştı. Derin bir nefes aldı ve oturduğu yerden kalktı.
Winky ona kapıyı açtı ve birlikte hastane kanadından çıktılar. Yer yer karanlık yer yer aydınlık koridorda yankılanan ayak seslerinin dışında çıt çıkmıyordu.
-Gryffindor'dasın değil mi?
-Evet.
-Saf kan mısın?
-Aslında tam olarak bilmiyorum. Ailemi hiç tanımadım.
-Yetimsin yani.
-Öyle de denebilir.
Winky bilmişçe başını salladı.
-Saf kan neden bu kadar önemli, dedi Olivia.
-Çünkü bir büyücü ile bir muggle.. Kulağa pek hoş gelmiyor.
-İnsan insandır. Rengi ya da şekli ne fark eder.
-Bir insan büyü yapamaz. Ama biz yaparız.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sil Baştan (Tom Riddle Fanfic)
FanfictionDerler ki, burada bir kelebek kanat çırpsa Atlantik'te bir fırtınaya neden olabilir. Tüm Dünya'nın seyrini değiştirebilir. İşte o da bir kelebek misali tüm Dünya'nın kaderini yeniden çizdi. 1937 yılında her genç büyücünün eline bir mektup ulaşmıştı...
