Dziewczyna z gangu

Rozdział 30.

Leżałam tak wtulona w zimne już ciało około 30 minut. Pogotowie wraz z policją już dawno tu byli ale ja nie chciałam im oddać ciała chłopaka. Nie potrafiłam przestać płakać. W końcu Dylan mnie podniósł znad ciała Lukasa i zaniósł do samochodu, bo ja nie miałam już na nic siły. Jeszcze trochę się buntowałam że chce tak z nim leżeć aż sama umrę, ale to nie miało już sensu. Moje protesty nie zwrócą mu życia..
Dylan mocno mnie przytulił i dał płakać sobie w koszulkę. Było to lekko dziwne, ale to nie miało znaczenia. Już nic sie dla mnie nie liczy. Straciłam ukochanego, a tego nie da się zapomnieć i nie da się pozbierać mojego serca, które rozprysło się na milion części.
-Ami jesteśmy pod twoim domem- oznajmił łagodnym tonem Dylan
-Chce tam wrócić.. chce cofnąć czas..- znowu zaniosłam się wielkim płaczem, a on tylko mocniej mnie przytulił- Dlaczego to robisz?- spytałam, ale nie uzyskałam odpowiedzi- Dlaczego jesteś teraz przy mnie skoro jestem tylko zwykłą dziewczyną z gangu Wilków..?- dopytywałam
-Dla mnie nie jesteś zwykła dziewczyną- powiedział cicho i otarł kciukiem łzy z mojego policzka.
Luka wyszedł z auta i otworzył mi drzwi. Nicole też wyszła z auta i ruszyła otworzyć dom. Wysiadłam z auta i spojrzałam na przyjaciół. Też byli zdruzgotani całą tą sytuacją. Muszę porozmawiać z Matem. Jego tam nie było, gdy to wszystko się stało, bo musiał coś załatwić. Teraz na pewno jest w domu i na pewno nie ominie go awantura z mojej strony..
Weszłam do domu i powiedziałam przyjaciołom, że zaraz wracam bo musze porozmawiać z moim bratem, na co wszyscy skinęli głowami. Nicole poszła po lody, a chłopcy postanowili poszukać jakiegoś filmu. Natomiast ja ruszyłam na górę świadoma tego co zaraz rozpętam.