Brithella's POV
Ano ba naman yan? Juiceme. Sobrang naguguluhan na ako. Nu'ng una, balak nila akong ipadala sa Canada tapos ngayon naman? Handa na nila akong ipakasal sa ibang lalake na hindi ko naman mahal at ni hindi ko man lang kakilala.
Ano ng nangyayari sa buhay ko? Bakit ako na naman? Ang saklap ni tadhana sa akin. Laging ako nalang ang sinasaktan niya. I want to finish my life. I'm giving up. It's too much of pain. I'm suffering already.
Napatalon ako sa gulat dahil sa biglang pagtunog ng cellphone ko.
Incoming call...
Mama
Swipe to answer >>>Huminga muna ako ng malalim bago ito sinagot.
"Ma?" Agad ay gumaralgal ang aking boses. Nanginginig nimo'y aking katawan. "Ma, ayoko na." Bahagya akong tumigil upang maghabol ng hininga. Nahihirapan akong huminga kapag umiiyak ako. "Ma, sobrang naguguluhan na ako. I'm tired understanding everything, ma. Sobrang nasasaktan na ako. I'm not happy anymore. Gulong-gulo na ako, ma." A silence was occur between me and mom. The moment is so awkward. This isn't me. I know I'm strong, I won't let myself be weak.
[I'm sorry honey. I want to cancel---stop--- I did everything para hindi na matuloy 'yung kasal but your father... I'm sorry honey. I'm so sorry.]
Nilayo ko 'yung cellphone sa akin. Ayokong marinig niya akong umiiyak dahil baka mas lalo lang akong maiiyak. I ended the call pero tumawag siya agad. Hindi ko 'yun sinagot at flinight mode ko na. I can't talk to her right now because I'm crying and yet it's useless too, I can't answer her directly.
Pati ba naman yung kaligayahan ko kukunin nila? Ipagkakait nila? Sila pa talaga yung magdedesisyon para sa akin? Eh paano naman ako?
Ayokong pumasok bukas paniguradong lalaki ang eyebags ko at hindi nila ako titigilan sa kakatanong kung bakit at kung anong nangyari sa kin. At ayoko din silang sagutin dahil lalo lang akong masasaktan. Everyone is so unfair. My parents and even destiny. They stole my happiness, they get it away from me. I hate them, all. I'm giving up. This is too much. Tatapusin ko na ang buhay ko. Gusto ko nang magpahinga, 'yung tipong nakapikit lang ang mata ko at walang pinoproblema. 'Yung wala na akong pake alam kung anong nangyayari, 'yung wala na akong pake alam sa mundo. Nag-ayos ako ng sarili 'saka kinuha 'yung gunting na nakapatong sa study table ng kwarto ko. I want to end my life right now. Kyle has been my life and my world, but this time not anymore. Ipapakasal na ako sa ibang lalake, sa lalaking hindi ko kilala at hindi ko mahal, so what is life for me now? This life is a shit! This is useless!! I'm so tired! Handa na akong ta–
Bigla kong natapon 'yung gunting kaya naitama yun sa picture frame namin ni kapre at nabasag. What have I done? Paano ba kasi ako nagkaroon ng telepono dito sa kwarto? Oh ghad! Then I realized, balak ko palang magpakamatay. Anong ginagawa ko? Ano bang nangyayari sa akin? Thanks to the one who called, niligtas niya ako. I don't really know what I'm doing. I'm insane!! Juiceme!!
Bakit ba bigdeal sa'kin yung arrange marriage na 'yun? I'm too young and yet I'm so inloved with another man. Marriage is a serious matter it can't be consider as a joke anymore. Signing an annullment someday can't be done easily unless both uf us (referring to my fiance) wanted to seperate. I want to live my life with the man I love. I want to build a family with him.
I cleared my throat and wiped my tears falling on my cheeks.
"Hello? Who is this?"
[Wadapak Kyle! Hello? Shit! Bakit naka-off yung cp mo—hey Kyle stop breaking that bottles! You're drunk already!]
A familliar voice I never expected that will call me. What's with kapre? Why did he broke those bottles?
[Kyle I said stop! Shit! Kyle was drunk and I don't know how will I drive him home. Shit kyle this is---]
BINABASA MO ANG
Unexpected Love Story
Teen FictionKilalanin si Arcie Santos, ang ampon ng pamilyang Santos. Magdudusa't maghihirap marahil ay kinakasuklaman ng ina-inahan na madalas niyang tawaging 'anti'. Kilalanin naman natin si Kyle Lheir Blythe, ang kababata ni Arcie. Siya ang dahilan kung bak...