Unexpected Love Story

Chapter 47: A Romantic Night

Ps. Hindi na mahalaga kung paano ko nagawang mag-imagined ng ganitong klaseng eksena. Parte iyon ng istorya ko kaya 'wag niyo akong husgahan.

★BABALA: SPG SCENE. KUNG INOSENTE KA, SKIP THIS CHAPTER.

Keeshia's POV

"Are you sure, bby? Sorry, hindi kita masasamahan. May two days trip kami sa Batanggas. Bby, sorry talaga. Kaya mo iyan, okay? Closure lang naman eh. At kapag–"

Hindi ko na siya pinatapos. "Ang OA mo, bby. Oo nga, kaya ko. Kayang kaya ko." Nginitian ko siya at ginantihan niya naman ako. "Thank you for always being at my side, In my ups and in my downs. Thank you, bby. Thank you for lifting me up whenever I dragged down."

"Ahhh!!" Hinaplos niya ang dibdib niya na kunwaring na-touched siya sa sinabi ko. "I have to go na, bby. Babye! Good luck, okay?"

Niyakap ko muna siya. "Take care, bby."

Nang makalabas siya ng kwarto ay naligo na ako. Sinuot ko yung isa sa mga mamahaling damit ko. Kulay red na dress, na above the knee tapos off shoulder. Naglipstick din ako ng red tapos kaunting blush on lang.

I heaved a deep breathe at lumabas ng kwarto. Kinuha ko kay bby yung number ni kyle na kinuha niya pa sa kuya niyang si Renz.

0917*******
Kyle

Dialing...

"Kyle please meet me at WineBar. As in today. This time. Please, we need to talk." Mangiyak-iyak na ako sa sinabi ko.

[S- sino to?]

"Its me Keeshia. Please Kyle meet me at WineBar."

Yun lang at pinatay ko na yung tawag. Nagpahatid ako sa driver nila Renzelle, exactly 10:00 A.M na noong makarating kami sa WineBar.

Pagkapasok ko, inikot ko ang paligid ko. Sana nandito siya. Sana—

"Why do we have to talk? Look, we're done Keeshia. Please, it's about time for you to move on."

"Alam ko Kyle, huwag mo namang ipamukha sa akin. Nandito ako para sagutin mo 'yung mga tanong na ilang taon ng bumabagabag sa isip ko. Kyle, minahal kita. Hindi ko alam kung bakit human---"

"Keeshia, I don't give a shit of answers. We're done and it is now part of our past. Don't ---" Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nasampal ko siya.

"You don't get my point, Kyle. I'm here to ask some question to you, dahil nahihirapan na ako. Hindi mo naman kailangang ipamukha sa akin na tapos na tayo. Ang gusto ko lang ay sagutin mo ang mga tanong ko."

"Direct me to your point, Keeshia. We're wasting time here."

"Bakit hindi mo ako pinaglaban, Kyle? Bakit kailangang hayaan mo–"

"Damn Keeshia! Damn Keeshia! What kind of question is that? You begged me to let you go. You pleased me to set you free. Sinabi ko sa'yo na hindi ko kaya at ayoko pero, ano bang ginawa mo? Paulit-ulit mo akong pinagtabuyan. Ginawa ko lahat, Keeshia. Maski ang mahabol ako ng aso maakyat ko lang 'yung bahay niyo ay tiniis ko. Binalewala ko ang mga lamok na kumakagat sa balat ko at sumisipsip ng dugo ko. Hindi mo alam kung anong naramdaman ko, Keeshia. And now you're asking me, kung bakit hindi kita pinaglaban? Ibang klase... Kulang nalang lapain na ako ng mga aso niyo pero anong ginawa mo? Pinanonood niyo lang ako ng kapatid mo at hinayaan. 'Yun ang 'di ko matanggap. Ang panoorin ka ng taong mahal mo habang nagpapakahirap para sa kanya."

Hindi ko alam kung ano ba dapat ang eksaktong salita na sabihin ko sakanya. Mas lalong namaga 'yung mata niya. Umiyak siya sa harapan ko. Nakaramdam ako ng awa, sakit at guilt dahil sa ginawa ko sakanya. Oo, ginawa ko 'yun para tigilan niya na ako pero sa bandang huli, naiwan sa akin ang katanungang, Bakit hindi mo ako ipinaglaban?