Κωδικας προστασιας

Κεφαλαιο 20

Το αποκωρυφωμα ηταν οταν ο Αγγελος με πειρε αγκαλια και με εσφυγγε παρα πολυ.

"Ενταξει παραδινομαι τωρα ασε με να αναπνευσω!",ειπα αλλα εκανε πως δε με ακουσε.

Με εφερε κοντα του και χαθηκα στα μελι του ματια.Μετα με αγκαλιασε απο τη μεση.

"Δε θελω να σε ξαναχασω!Μπορω;", ψυθηρισε.

"Γιατι ποτε με εχασες;",ρωτησα.

"Καθε φορα που δεν εισαι κοντα μου νιωθω μονος και αυτο με ποναει!",μου χαιδεψε το μαγουλο.

"Αγγελε τι λες αγορι μου!"

"Δεν καταλαβαινεις τιποτα ετσι;",ειπε και με εβγαλε απο την αγκαλιε του.

"Μα τι να καταλαβω και τι οχι πια;Τη μια κανεις πλακα την αλλη οχι!"

"Πως το κανεις;",ειπε.

"Ποιο;"

"Αυτο!"

"Ποιο καλε;"

"Να εισαι συνεχειε στο μυαλο μου!"

"Ναι μα αλλα ελεγες πριν!",ειπα.

"Τι ελεγε πριν;"

"Αυτα...που ελεγες στον Πετρο."

"Για θυμισε μου...",ειπε ενω με πλησιασε.

"Ελεγες οτι δε θα με ερωτευοσουν ποτε και τετοια."

"Χμμ α ναι!Αληθεια ελεγα!"

"Πας καλα;"

"Σε πειραζει πολυ ε;"

"Τι εμενα;Δε με νοιαζει καθολου!Αντιθετως χαιρομαι!",ειπα και εβαλα ενα ψευτικο χαμογελο.

"Ναι...ναι φαινεται."

"Καλα μη με πιστευεις εξαλλου εμενα μου αρεσει αλλος!"

"Ποιος;Ο τοιχος;",γελασε.

"Τι χιουμορ!Και οχι...μαρεσει ο Πετρος!"