Κωδικας προστασιας

Κεφαλαιο 42

*Μια εβδομαδα μετα*

Ειμασταν σπιτι με τη Νικη και τρωγαμε.

"Με φρικαρεις γιατι με κοιτας ετσι;",τη ρωτησα.

"Θα σε ρωτησω κατι. Θελω να σε ρωτησω εδω και καιρο.",ειπε.

"Ωχ..πες μου.",ειπα.

"Τον Αγγελο δεν τον σκεφτεσαι καθολου;",ειπε.

"Κοιτα προσπαθω να μην τον σκεφτομαι. Αλλα δε τα καταφερνω. Ειναι και ο Χρηστος στη μεση..",ειπα.

"Ναι αλλα δε νιωθεις ετοιμη να κανεις κατι με τον Χρηστο ε;",ρωτησε.

"Γιατι οχι;"

"Ελα αφου τον θες ακομη τον Αγγελο.",ειπε.

Μετα απο αυτο δεν ειπαμε πολλα. Εγω δεν της απαντησα. Δε μπορω να καταλαβω πως νιωθω.

Οταν εφυγε η Νικη αποφασισα να παω στον Χρηστο. Οταν εφτασα αρκετα κοντα ωστε να το βλεπω ειδα οτι μιλουσε με καποιον. Δε μπορουσα να δω το προσωπο του αλλα μου φαινοταν πολυ γνωστος απο πισω. Φορουσε μαυρα ρουχα και χοντρα παρολο που ηταν καλοκαιρι και ενα μαυρο καπελο. Εφυγε απο την αλλη πλευρα οποτε δεν μπορεσα να διακρινω το προσωπο του.

Με το που με ειδε ο Χρηστος με φιλησε στο μαγουλο και με αγκαλιασε. Στην αγκαλια του ενιωθα σαν να ηταν το σπιτι μου. Ενιωθα ασφαλεια. Κατι που ειχα να νιωσω απο καιρο.

"Ελα μαζι μου μικρη!",ειπε μολις με αφησε.

Με πηρε απο το χερι και τρεχαμε. Μετα απο λιγο φτασαμε σε ενα μικρο εκκλησακι που απο εκει ειχε υπεροχη θεα.

"Αυτος που μου μιλουσε ειναι ο πατερας σου και απο οτι καταλαβα θες να τον αποφυγεις.",ειπε.
"Για αυτο σε εφερα εδω.",συνεχισε.

"Πως με βρηκε;",ρωτησα.

"Δεν ξερω ελα μαζι μου.",με πειρε απ το χερι και κατεβηκαμε κατι σκαλια.

Μετα απο λιγο φτασαμε σε ενα σπιτι. Πολυ ομορφο.

"Γιατι με εφερες εδω;Πρεπει να φυγω απο δω!",ειπα.

Εκεινος επιασε τα χερια μου και μου εδωσε ενα απαλο φιλι. Μετα κοιταχτηκαμε και με ξαναφιλησε αλλη μια φορα. Το φιλι μας αρχισε να γινεται πιο παθιασμενο.

"Μη φυγεις τωρα. Εισαι η μονη ελπιδα που εχω Εβελινα. Μεινε.",ειπε.

"Τι εννοεις η μονη ελπιδα που εχεις;",ρωτησα.