Κωδικας προστασιας

Κεφαλαιο 23

Ετρεχα προς το αγνωστο και ηταν μολις 3:00 π.μ.Αν και φοβομουν δεν υπηρχε περιπτωση να γυρισω πισω,σε αυτο τον δολοφονο.Ειχα απομακρυνθει αρκετα και δεν ηξερα που βρισκομουν. Δεν υπηρχε ουτε ενα παγκακι να κατσω να ξεκουραστω μα καποια στιγμη ειδα ενα σπιτακι.Πλησιασα και ειδα απο το παραθυρο δυο αντρες να μιλουν και να λενε:

"Πρεπει να την εχουν κρυψει καπου!",

"Μα θα τη βρουμε!","Και αν τη βρουμε θα τη σκοτωσουμε!","Το ορκιζομαι θα το πληρωσει!"

Τρομαξα και πηγα να φυγω μα σκονταψα σε ενα ξυλο με αποτελεσμα να πεσω και να κανω ενα δυνατο θορυβο.Ενας απο τους δυο βγηκε εξω και με ειδε πεσμενη κατω.Με πλησιασε και σηκωθηκα για να φυγω μα με τραβηξε απο το χερι.Μολις ειδε το προσωπο μου γουρλωσε τα ματια του και γελασε ειρωνικα.

"Αφεντικο!Ελα να δεις τι σου χω!",εγω εκλαιγα και χτυπιομουν μα εκεινος δε με αφηνε.

"Σε παρακαλω ασε με!",φωναξα.

"Πως τη βρηκες;",ειπε το αφεντικο.

"Τη βρηκα πεσμενη κατω...τι να πω."

"Φερτη μεσα!",ειπε.

Εγω μπηκα μεσα και ο αλλος με εσμπρωχνε.Με εβαλαν να κατσω σε μια καρεκλα και αφου ο "βοηθος" πηγε αλλου,το "αφεντικο" εφερε μια καρεκλα και καθησε μπροστα μου.

"Τελικα ηταν πιο ευκολο απο οτι νομιζα!",ειπε γελωντας.

"Ασε με να φυγω!"

"Τωρα που σε βρηκα δεν σ'αφηνω!"

"Μα τι εκανα;"

"Εσυ τιποτα!Ο πατερας σου και ο Αγγελος...πολλα!"

"Τι εκαναν;"

"Δε θες να ξερεις!",ειπε σκυβοντας το κεφαλι.

"Ελα πες μου!"

"Σκοτωσαν τον ανθρωπο μου!",πλεον εκλαιγε και σηκωθηκε πανω.

"Πως;"

"Πηγαν στα δικαστηρια και αθωοθηκαν!"

"Σιγουρα εκεινοι τη σκοτωσαν;", ρωτησα

Εκεινος εκλαιγε και εγω τον επιασα στον ωμο.

"Ελα μη κλαις!"

"Γιατι νοιαζεσαι;",ρωτησε εκπληκτος.

"Δε ξερεις να αγαπας μονο εσυ...και γω αγαπω και ξερω πως ειναι!Ξερω πως ειναι να ζεις στο ιδιο σπιτι με αυτον που αγαπας και να μην μπορεις να του πεις πως νιωθεις!"

"Για τον Αγγελο μιλας;"

"Ναι..."

"Αρα θα πονεσει πολυ αν χασει τη γκομενιτσα του!",γελασε και εγω τον κοιταξα απογοητευμενη.

"Και νομιζα οτι ειχες αισθηματα!"

"Εχω!Για αυτο γαμωτο τα κανω ολα!",ειπε και με χαστουκισε.