Κωδικας προστασιας

Κεφαλαιο 16

Πεταξα πρωτα κατω την τσαντα μου και μετα κατεβηκα εγω.Αρχισα να τρεχω χωρις να ξερω που παω.

ΟΠΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΑΓΓΕΛΟΥ

Αφου καταλαβα τη βλακεια μου και οτι δεν εφταιγε η Εβελινα αλλα ξεσπουσα πανω της λογω της πρωην μου εδιωξα τον Πετρο αποφασισα να παω πανω για να της ζητησω τη συγγνωμη και να της τα πω ολα.

Ανεβηκα τα σκαλια και χτυπησα πολλες φορες την πορτα της διχως να λαβω απαντηση.

"Εβελινα ανοιξε δεν ειναι αστειο!",φωναζα αλλα ματαια.

Ετσι αποφασισα να σπασω την πορτα. Εδωσα μια με το ποδι μου και η πορτα ανοιξε.Μπηκα μεσα αλλα δεν ηταν πουθενα.Εψαχνα σα μανιακος αλλα κανενα ιχνος της.Το μονο που βρηκα ηταν ενα σημειωμα.

"Μη με ψαξεις.Μη νοιαστεις ποτε ξανα για μενα.Οχι πως νοιαστηκες ποτε πραγματικα.Βλεπεις ηταν η δουλεια σου που ποτε μου δε μου ειπες ποια ειναι!Απο τη μερα που ηρθα ολα μου πανε στραβα.Και το πιο στραβο εισαι εσυ!Μου μιλησες τοσο ασχημα λες και σου ειχα κανει κατι και για αυτο δε θελω να σε ξαναδω στα ματια μου.Μου κατεστεψες τη ζωη πολυ περισσοτερο απο οσο ηταν.Και ξερεις χεστηκα για αν κινδυνευω εκει εξω.Αυτο που ξερω ειναι οτι αν εμενα λιγο παραπανω εκει θα αυτοκτονουσα.Ελπιζω να χαθω και να μη με βρει ποτε κανεις."
~Εβε

Αυτα ηταν που μου ειχε γραψει και καποια δακρυα ηταν ετοιμα να κυλησουν στα μαγουλα μου.Εκλεισα με ορμη τα ματια μου και τοτε λυθηκαν απο τα δεσμα τους τα δακρυα. Αφηνοντας τα να κατηφορισουν στα μαγουλα μου πεταξα κατω το χαρτι και αρχισα να τρεχω προς τις σκαλες. Βγηκα εξω και αρχισα να την ψαχνω. Εψαχνα σα μανιακος και οι παλμοι μου δυναμωναν.