Κωδικας προστασιας

Κεφαλαιο 31

Τον κοίταξα απογοητευμενη.
"Μα τι λες Πετρο?,εκείνος με επιασε από το χέρι και με πήγε πιο πέρα, μακρια από την παρεα του.

"Κοίτα απλά κάνε πως δεν με ξέρεις."

"Μα γιατι?",τον κοίταξα λυπημένη.

"Πφφ...θα σου εξηγησω αργότερα.Περίμενε με μετά το σχολειο."

Ξεφύσηξα,"Καλα.",ειπα και απομακρύνθηκα προχωρόντας για το σχολείο.Ολα τα παιδιά με κοιτούσαν λες και ημουν εξωγήινος.Σχόλια και ψύθιροι έφταναν στα αυτια μου όταν περνουσα και εγω έσκυβα μόνο το κεφάλι.Περασα την σιδερένια πόρτα του σχολείου και μπήκα στην αυλή. Χτύπησε το κουδούνι και μπήκαμε όλοι στις τάξεις μας.Εγω κοίταξα στο πρόγραμμα και βρήκα την τάξη μου. Κατευθύνθηκα στην τάξη.Κοίταξα λίγο την πόρτα και μετα το χερούλι. Διστασα λίγο μα εκεί που πήγα να ανοίξω ακουσα κάποιον από πίσω μου.

"Αμμ.Εσυ πρέπει να είσαι η καινούργια.",ειπε ενας όμορφος καστανοξανθος νεαρός με μελί μάτια. Σαν αυτά του Αγγελου,πράγμα που με έκανε να μελαγχολω φέρνωντας στο μυαλο μου τον τρόπο που με κοίταζε.

"Μα καλα τοσο γρηγορα μαθευονται όλα εδώ?Ναι εγω είμαι."

"Ετσι είναι εδώ.",έξυσε τα μαλλια του αμήχανα."Αμμ...εγω ειμαι ο Εκτορας"

"Εβελινα...φωναζε με Εβε."

"Χάρηκα και μάλλον είμαστε στην ίδια τάξη.Που παρεμπίπτοντος πρέπει να μπουμε αλλιώς θα πάρουμε απουσία."

"Σωστά...",ανοίγω την πόρτα και τότε όλη τάξη γυρνά και με κοιτάει.Πάλι ψύθιροι άρχισαν να φτανουν στα αυτια μου.Η καθηγητρια με έβαλε να καθήσω με τον Εκτορα αφού ήταν και η μόνη κενη θεση.Εκείνος ήταν πολύ καλός μαζί μου μα μου θύμιζε πολύ τον Αγγελο και αυτό με έκανε να νιωθω πολύ περίεργα.Αφού πέρασαν οι ώρες χτύπησε το κουδούνι για σχόλασμα.

Βγήκα έξω στην αυλη και είδα τον Πετρο να με πλησιάζει και μου εκανε νοημα να περιμένω.Εγω τον περίμενα και αφου αρχισαμε να απομακρύνομαστε από το σχολειο πήρε το θάρρος να μιλήσει.

"Πως πηγε η πρωτη μερ-",πριν προλαβει να ολοκληρώσει ''πεταχτηκα'' και του ειπα,

"Πετρο ΤΙ συμβαινει?Πες μου δεν μπορω άλλο.",εκείνος με εφερε κοντα του και με αγκαλιασε λιγο.

"Κοιτα Εβε συγγνωμη για πριν μα αυτοι οι φιλοι μου ξέρουν τον Αγγελο και...",εσκυψε το κεφαλι του.

"Και τι Πετρο?",τον κοιταξα με απογοητευση.

"Μου ειπε ο Αγγελος να μην...εε..."

"Α ναι ο Αγγελος!Φυσικα!",φωναξα.

"Εβελινα πρωτα απ'όλα μην φωναζεις αλλα και η θέση του είναι πολύ δύσκολη!"

"Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ??ΕΓΩ ΤΙ ΝΑ ΠΩ??!"

"Αν ήξερες ρε Εβελινα δεν θα αντιδρουσες ετσι...μα...",ηταν σκεπτικος,"Αστο τιποτα..."

"Δεν βοηθας.",τον κοιταξα απελπισμενη.

"Κοιτα το ξερω μα υποσχεθηκα να μην πω τιποτα και αυτό θα κανω."

"Μπορω να μάθω τι είναι αυτό που υποσχεθηκες?"

Εσκυψε το κεφαλι του εγω πήγα να μπω στο σπιτι μου μα τοτε ο Πετρος με πλησιασε,"Μισο λεπτο Εβε ο Αγγελος μου ειπε να πάρεις αυτό.",εβγαλε μια αλυσίδα από την τσέπη του.Εγω την πηρα στα χέρια μου και αναγνωρισα ότι ήταν αυτή που μου είχε δώσει.Τον κοίταξα και πήγα να του τη δωσω πίσω μα την ''εσπρωξε'' προς το μερος μου και απέτησε να την κρατήσω.Εγω την ξανακοίταξα και την έβαλα στην τσέπη μου.

"Αντιο Πετρο.",ειπα και μπηκα στο σπίτι μου.