Κωδικας προστασιας

Κεφαλαιο 29

"Συγγνωμη...",ειπα.

"Για ποιο πραγμα?",ρωτησε.

"Που μπηκα στη ζωη σου."

Τοτε ακουστηκε μια κορνα."Ο μπαμπας μου.",σκευτηκα.Πηγα να παρω τη βαλιτσα μου μα την προλαβε ο Αγγελος.

"Δε χρειαζεται!Μπορω και μονη μου!",ειπα και την πειρα απο τα χερια του με αποτελεσμα να ακουμπησω το δικο του.Κοιταχτηκαμε και εγω τραβηξα τη βαλιτσα και ανοιξα την πορτα.Βγηκα εξω και εφτασα στο αμαξι.Βγηκε και ο Αγγελος μαζι μου αλλα κοντοσταθηκε λιγο πιο μακρια.

"Εβελινα!",ειπε και με πλησιασε.Κοιταξε λιγο τον μπαμπα μου και ουτε καν τον χαιρετησε.Με κοιταξε και εβγαλε μια αλυσιδα απο το λαιμο του."Παρε αυτο,μπορει να μην ειμαι πια εκει για να σε προστατευω αλλα κρατα το ως αναμνηση."

"Δεν θελω αναμνήσεις..πονανε..οπως και συ Αγγελε!",με κοιταξε τωρα πια με δακρυα στα ματια."Αντιο.",εβγαλα την αλυσίδα την κοιταξα λιγο και την πεταξα στα πόδια του.Εκείνος γονατισε και την επιασε στα χέρια του.Με κοιταξε και σηκωθηκε.Με αργα βηματα εφτασε στο σπίτι και μου εριξε μια τελευταια ματια.Εγω μπηκα μέσα στο αυτοκίνητο και κάλυψα το πρόσωπο μου με τα χερια μου.

"Τι εγινε μικρη?Γιατι κλαις κοριτσι μου?",ρωτησε ο μπαμπας μου.

Τον κοιταξα από τον καθρευτη του αυτοκινήτου και σκούπισα τα δάκρυα μου."Τιποτα, καλα ειμαι!Παμε?"

"Αν σου έκανε τίποτα αυτό το γομαρι θα-"

"Μα μπαμπα τι λες?Ο Αγγελος δεν είναι σαν γιος σου?Νομιζα πως-",τον διεκοψα.

"Ακουσες τι σου είπα?Αν μαθω ότι σε πείραξε θα γίνει χαμος!"

"Μπαμπά παμε να φύγουμε",με κοίταξε για μια τελευταια φορα από τον καθρευτη και ξεκίνησε.Εκλεισα τα ματια μου προσπαθωντας να κοιμηθω μα ηταν συνεχεια στο μυαλο μου.Μετά από πολλή ώρα φτάσατε σπίτι.Ο μπαμπας μου βγηκε από το αμάξι και περίμενα να μου ανοιξει.Μα όταν φτασαμε στην πορτα αντι να την ξεκλειδωσει χτυπησε το κουδουνι.

"Μα μπαμπα ποιος είναι μεσα?,ρωτησα με απορια.

Ανοιξε η πόρτα και αντίκρησα μια γλυκια γυναίκα αρκετα όμορφη γυρω στα σαράντα.

Αμμ..Εβε να σου γνωρίσω,από δω η νέα σου μητερα.".τον κοιταξα με ένα βλεμμα λύπης και χωρίς να βγαλω άχνα αρχισα να τρέχεω προς το δωμάτιο μου.Εκλεισα δυνατά την πόρτα και άρχισα να κλαιω.Τωρα πια όλη μου η ζωή είχε καταστραφει.Η καρδιά μου δεν ξέρω πόσο θα άντεχε ακόμη.Ηξερα πως δεν θα αντεχα μακριά του.. :/..