Κωδικας προστασιας

Κεφαλαιο 22

"Τι εγινε λεει;",ειπε ο Αγγελος.

"Μα κοιτα τι λεει εδω!",ειπε και του εδειξα τη φωτογραφια.

Μολις ειδε τη φωτογραφια την πειρε στα χερια του και βουρκωσε.

"Εισαι ο αδελφος μου,ετσι δεν ειναι;",του ειπα και εκεινος με κοιταξε.

"Μπορεις να το πεις κι ετσι..."

"Τι εννοεις;",ρωτησα.

"Ηταν σαν μπαμπας μου.Μεγαλωσα μαζι του αφου οι γονεις μου πεθαναν. Μου ελεγε συνεχεια ποσο ομορφη και ποσο γλυκια εισαι.Σ'αγαπαει πολυ!"

Εγω τον αγκαλιασα σφυχτα.Ενιωθα την αναπνοη του στο λαιμο μου.Τον χαιδευα στην πλατη και ενιωθα τα χερια του να σφιγκουν τη μεση μου.Τον απομακρυνα λιγο και τον κοιταξα.

"Μα καλα ειχα τοσο ομορφο αδελφο και δεν το ηξερα;",ειπα και εκεινος εσκυψε το κεφαλι του και χαμογελασε.

"Παμε κατω;",ειπε.

"Εεε ναι...Αγγελε;"

"Ναι;"

"Πριν τι νομιζες οτι ειδα;"

"Εε τι εννοεις;Δεν καταλαβαινω.", ξεροκαταπιε και μπηκε μπροστα στο μπαουλο.

"Χμ...Αγγελε κανε ακρη!",φωναξα.

"Γιατι;"

"Για να δω κατι!"

"Τι;"

"Κανε ακρη ρε Αγγελε!"

Εκεινος με κοιταζε για λιγο και χωρις να το περιμενω με σηκωσε σαν σακι και κατεβηκαμε κατω στο σαλονι.

"Ασε με!",φωναζα.

"Μη φωναζεις μωρε!",ειπε και με αφησε κατω.

"Γιατι δε με αφηνεις να δω τι εχει εκει μεσα;"

"Λοιπον θα σου πω τι εχει αλλα μη το πεις σε κανεναν!"

"Ενταξει πες μου!"

"Εχει..πολλη πολλη σκονη!",ειπε και καθησε στον καναπε.

"Μα τι εξυπνος!",ειρωνευτηκα.

"Καλε σταματα κοκκινιζω!Μου το χουν πει κι αλλες βεβαια!",ειπε με ενα υπερανω υφος.

"Ποιες αλλες;"

"Που να τις θυμαμαι ολες..."

"Καληνυχτα!",ειπα.

"Καληνυχτα.",ειπε και γελασε.

Αφου ανεβηκα στο δωματιο αρχισα να σκεφτομαι τι ειχε γινει.Εκλεισα τα ματια μου και εφερα στο μυαλο μου τη φωτογραφια."Για αυτο ελειπε ο πατερας μου τοσες ωρες...", σκεφτηκα. Ειχαν περασει πολλες ωρες και ο υπνος δε με επερνε."Τι να εχει αυτο το μπαουλο...",συλλογιζομουν.Καποια στιγμη ειπα να κατεβω για νερο και ειδα τον Αγγελο να κοιμαται στον καναπε,με ανοιχτο το στομα καο αγκαλια με ενα μαξιλαρι.Εγω γελασα και τον σκεπασα με την κουβερτα που βρισκοταν διπλα του.Του εδωσα ενα φιλι στο μαγουλο και πηγα στην κουζινα.Αφου επινα νερο μου ηρθε μια ιδεα.Αφησα το ποτηρι και πηγα πανω. Ανεβηκα τα σκαλια ωσπου εφτασα στο δωματιο που ηταν το μπαουλο. Προσπαθησα να ανοιξω την πορτα αλλα ηταν κλειδωμενη.Κατεβηκα παλι στο σαλονι και ο Αγγελος βρισκοταν στην ιδια κατασταση.Τον πλησιασα και αρχισα να ψαχνω στις τσεπες του. Αυτος γαργαλιοταν και γελουσε στον υπνο του!Αφου βρηκα το κλειδι του εριξα ενα τελευταιο χαμογελο και ξαναπηγα στο δωματιο.Ξεκλειδωσα με αργες κινησεις και μπηκα μεσα. Πλησιασα το μπαουλο και αρχισα να ψανχω τα υπαρχοντα του.Χαρτια παντου!Γινοταν χαμος!Ετσι επιασα το πρωτο χαρτι που βρηκα,το καθαρισα και αρχισα να το διαβαζω.

"Ο Αγγελος Παπακωνσταντινου κατηγορειται για δολοφονια...",το χερι μου ετρεμε.Εκλεισα τα ματια μου και αφησα τα δακρυα να κυλησουν στο προσωπο μου.

Πεταξα το χαρτι στο πατωμα και ετρεξα στο δωματιο μου.Πηρα τη βαλιτσα και τη γεμισα με ρουχα.Μολις τα εβαλα ολα κατεβηκα κατω οσο πιο σιγα μπορουσα.Ο Αγγελος κοιμοταν και εγω τον κοιταξα με ενα απογοητευμενο βλεμμα.Βγηκα εξω κλεινοντας την πορτα δυνατα με αποτελεσμα να ξυπνησει ο Αγγελος!