Κωδικας προστασιας

Κεφαλαιο 32

Στο σαλονι καθοταν η καινουρια γυναικα του μπαμπα μου,Μελιτα.

"Θα κάτσεις να φας γλυκιά μου?",ρωτησε.

"Μετά.",ειπα,ανέβηκα τις σκάλες και μπήκα στο δωμάτιο μου.Έβγαλα από τη τσέπη μου την αλυσίδα και την κοίταξε.Εγραφε πανω 'Αγγελος'. Έσκυψα το κεφάλι μου.Σήκωσα το κεφαλι μου και έκατσα κάτω ακουμπώντας στην πόρτα.Πέταξα την αλυσίδα πανω στο κρεβάτι μου.Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου για μια ακόμη φορα.Μέχρι και το όνομα του με έκανε να ανατριχιάζω.Πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα έτσι για καποιον και με πλήγωσε.Όσο και αν ήθελα,όσο και να έπρεπε δεν μπορούσα να τον ξεχάσω.Ετσι απλά.Σηκώθηκα και πήγα στο παράθυρο.Κοίταξα απ'έξω.Ήταν πανέμορφη μέρα.Εκλεισα την κουρτίνα και έκατσα στο κρεβάτι.Γύρισα και είδα την αλυσίδα.Ήταν γυρισμένη από την άλλη πλευρα της.Την πήρα στα χέρια μου και την παρατήρησα.Είδα ότι έγραφε κάτι:I'll always love you.

Τοτε περισσοτερα από χίλια δάκρυα έκαναν την διαδρομη τους.Πόσο ήθελα να τον πιστέψω.Μα οι αμφιβολίες δεν με άφηναν.Γιατί με άφησε να φύγω αν με αγαπάει?Ξεφυσυξα και τότε χτυπησε η πόρτα.

Ηταν η Μελιτα.Ανοιξε σιγα σιγα την πορτα."Να μπω?",ρωτησε.

Εγω εβαλα τα χερια μου στο προσωπο μου καλυπτοντας το.

"Πες μου... πες μου τι σε βασανίζει?",με πλησιασε και μου χαιδεψε τα μαλλια.

"Τίποτα.",είπα σιγανα φορώντας την αλυσίδα.

"Ο Αγγελος ε?",μου είπε με ένα συμπονετικο βλέμμα.Την κοίταξα με απορια.

"Που τον ξέρεις?",ειπα σκουπίζοντας τα δάκρυα μου.

"Κάτι μου εχει πει ο πατέρας σου..."

"Δηλαδη?"

"Κοίτα...δεν έχουν και την καλύτερη σχέση μ-",τότε ακούσαμε από κάτω την πόρτα να κλείνει δυνάτα.Κατεβηκαμε κάτω και ειδαμε τον μπαμπά μου να μπαίνει λαχανιασμενος μέσα στο σπίτι. Εγω πηγα να ανοίξω την πόρτα μα ο μπαμπας μου μπηκε στη μέση ενώ η Μελίτα κοιτούσε ανύσηχη.

"ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ!!",ειπε ο μπαμπας μου.

Τότε η πόρτα άρχισε να χτυπάει σαν δαιμονισμένη.Φωνες ακουόντουσαν και τότε με μια κίνηση ανοίγω την πόρτα ξεγλυστρόντας από τον μπαμπάς μου που ήταν στη μέση.Ναι είχε έρθει μέχρι εδώ.Τον είδα. Ιδρωμένο και λίγο χτυπημενο.Μόλις με είδε με πήρε αγκαλια και με σήκωσε ψηλά βαριανασαίνοντας.Ο μπαμπας μου πήγε να μας πλησιασει μα η Μελιτα τον κράτησε.Γύρισε να με κοιταξει και μου έδωσε ένα παθιασμενο φιλι.Μόλις το είδε αυτό ο πατέρας μου ήρθε και έσπρωξε τον Αγγελο κάνωντας τον να πέσει κάτω! Εγω έσκυψα κοντα του μα με τραβηξε ο μπαμπας μου.

"ΠΗΓΑΙΝΕ ΤΗΝ ΠΑΝΩ!",ειπε στη Μελιτα και εγω έκλαιγα με λυγμούς βλέπωντας τον Αγγελο κατω.Πήγε να σηκωθει μα ο μπαμπας μου τον έπιασε από την μπλούζα και τον κόλλησε στον τοίχο με δύναμη κανοντας με να κλαιω πιο δυνατα.

"Θα γυρισω,στο υπόσχομαι!",είπε ο Αγγελος όσο του έβγαινε φωνή."Σ'αγαπαω!"

"Πανω!",τοτε με εποιασε η Μελιτα από το χέρι και ανεβήκαμε πανω.Εγω έκλαιγα συνέχεια.Η Μελιτα προσπαθουσε να με ηρεμίσει.Μετα από λίγο όλα είχαν ηρεμίσει.Η Μελίτα κατέβηκε κάτω.Μετα απο λιγο αποφασισα να κατεβω κι εγω.Καθως κατέβενα κατω άκουσα την Μελίτα να συζητα με τον πατέρα μου.

"Ειναι στη πόλη...Πρεπει να προσεχουμε!Δεν θελω το κοριτσακι μου να μπλεξει με έναν αλήτη!"