Whimsical Fate [editing]

Player 10 || Weird

"Kasi alam mo? Dati itong park. As in itong buong foodplace. Eh yung park na yun holds a lot of memories, di ko na iisa-isahin." At dahil sa sagot niya, hindi pa rin ako nakuntento at nagtanong pa ako ulit.

"Those memories include Chelsea, right?" I guessed.

"Hmm, yes." Sabi ko na nga ba eh.

"Chelsea is a great girl, bata pa lang ako ate na turing ko dun." But then, bakit ang clingy niya yesterday ba yun? Err--

"Nasan siya ngayon?" Tanong ko ulit.

"She's heading States to see her boyfriend." Muntik na akong mabilaukan sa sinabi niya. Boyfriend? Meaning to say, walang 'sila' ni Vion?

"Teka? Boyfriend? May boyfriend pala yun... Sa states?" Medyo nag alanganin pa ako sa sinabi ko kasi ang weird. Pinagselosan ko yung may boyfriend na.

"Oo, di nga siya nagbago eh. Sobrang clingy pa rin." Yan naman ang sabi ni Vion.

Suddenly, my heart started pounding.

Feeling ko may chance pa kami. Hehe, talandi ko  naman hihe.

Pero alam ko naman kasi, tanggap ko na, na hanggang dito nalang nararamdaman ko. Hanggang lihim nalang. Bahala na siya kung maramdaman niya ako. Pero I'm still hoping na...

Sana

"Halatang namiss ako ni Chelsea eh." Ganun ba talaga makamiss si Chelsea mo? Pero buti nalang gumaan ang loob ko ng sabihin mong may boyfriend na pala siya.

Sayang kasi ipapaalala ko lang sana sa kanya na sa akin ka lang. Boom, banat!

"Pwede bang ako naman magtanong?" He said at tumango naman ako para naman isipin niyang fair ako no.

----

VION

"Type mo ba si Topher?"

No, that's not what I'm going to say. I fixed myself and quickly asked my question.

"How's Topher?" I regret na sinabi ko pa yun now here's her with that questioning look on her face. Kahit na nagtataka siya it still fits with her natural beauty. Can I just reverse time and pretend na hindi ko tinanong yun kasi may weird feeling eh. 

Parang ayoko yung sasagutin niya. Ugh! What is happening to me.

"Ha? Bakit mo naman natanong?" Tanong niya pabalik. Still, andyan pa rin yung questioning look. I'm stupid, sana di ko nalang tinanong sa kanya.

Okay, inaamin ko na.

I'm feeling weird right now. Sa tingin ko parang mas close pa sila ni Topher. Pero pakiramdam ko rin pinaglalapit ni Topher kaming dalawa ni Chrisca.

Hating this weird feeling. Napailing ako at binaling sa kanya ang atensyon ko.

"Nagtanong ako tapos tanong din ang sagot?" Napatawa ako ng konti at ganun rin siya. Tinitigan niya naman ang kanyang bulinggit na kasama na para bang humihiling na sana siya nalang sumagot ng tanong ko.

Her eyes are like the stars, shit.

Hindi ko rin alam, siguro nag aalala lang ako kaya natanong ko yun, teka alala?

Hindi! Duh, I mean...

Oo!

Ah? Kasi baka ginabi sila ng uwi ni Topher? Ayun, yun na nga lang. Wala akong ibang maisip na katanggap tanggap ba dahilan eh. Am I being weird as f*ck.

Natural naman talagang over protective ako sa isang babae. Pati kay ate at mama ganyan rin naman ako. Uhm, oo. Yun nga!

'When I'm with you'

'I'll make every second count.'

'Cause I miss you, whenever you're not around'

Mapapamura ka nalang sa radyo ng foodplace. Lalong naging weird ang lahat. What we are facing now is such a weird ambiance, and I'm still hating it.

"Okay naman siya, err-- friends na kami." Nahihiyang sagot niya. Short but meaningful ika nga. Pero paulit ulit nag echo sa isip ko...

Friends

Friends

Friends

"Ate, anong oras na baka umuwi na si tita!" Biglang sumingit ang munting bulinggit. Napatingin naman sa phone si Chrisca dahil sa sinabi ng kasama niyang si Wisdom ba yun? Err-- Tama ba?

Pero dahil feel ko na yung 'tita' na nirerefer niya ay ang mama ni Chrisca, nafigure out ko na magpinsan ata 'tong dalawang 'to. Kasi diba? Nasa palengke sila kanina para mamili ng pang-handa nila sa birthday ng mama ni Chrisca.

Feeling ko genius na ako. Haha? Nevermind.

"Topher, ay-- este-- Vion alis na kami ah? Malapit na kasi matapos date nina mama at papa eh. Thank you for the treat babawi ako sayo." Sabi niya then we part places.

Nag decide na rin akong ipa-check up si Rome since may oras pa ako.

Hindi naman kasi talaga dapat but oh well? Sayang oras eh.

Flashback

"Pre, favor naman oh?"  Wala man lang hello na pambungad sa akin ni Topher.

"Oh?" Kahit maikli ang sagot ko ay alam ko namang gets na ni Topher yun. Siya pa.

"Pakisamahan naman si Chrisca, diba ayaw mo siyang mapahamak?" Bigla naman akong kinabahan sa sinabi ni Topher. Kaya walang ano-ano'y sumagot ako agad.

"Nasan ba siya? Bakit di mo sinabi agad?" Palabas na sana ako nang bahay nang magrespond siya. Pucha bakit kasi  di niya sinabi agad?! Mamaya kung ano na nangyayari kay Chrisca.

Ayokong maulit yung eksena na si Chael yung may sala. Ayokong mapahamak siya tapos wala man lang akong nagawa para iligtas siya.

"Gagu nasa palengke lang. OA mag react ah? Napaghahalataan ka men." At dahil hindi ko alam ibig sabihin ni Topher sa mga pinagsasasabi niya ay tumahimik muna ako. Dug dug (DO RE MI)

Puta puso ko malalaglag na.

"I'm just really concerned as a friend." I said. Pagtatanggol ko sa sarili ko. Hell I am still consumed by this weird feels.

"Nevermind, just go with her. Dun ka nalang sa may isdaan mag abang." He said pero bigla akong napaisip. Di kaya nilalapit niya lang ako kay Chrisca para mang-asar. No? Kasi bakit niya naman ako aasarin diba? Wala namang kaasar asar sa amin.

"Pre, bat di ikaw yung sumama?" Tanong ko naman. Natahimik pa siya, at naghintay naman ako.

"Ano kasi-- I'm sick." Bigla siyang umubo kaya lumayo ako sa phone kasi ramdam ko yung talsik ng laway este yung tunog ng ubo niya.

Ang kawawang Topher.

"Ay! Pagaling ka bro!" He said thanks then immediately dropped the call.

Feeling ko nabunutan ako ng tinik sa sinabi ni Topher. Ligtas siya...

Not only that though...

Because I'm gonna spend...

Another day with her again!

-End-