Whimsical Fate [editing]

Player 47 || Disaster

"We need to find her!" Sigaw ko sa telepono sa sobrang inis.

Sino ba namang hindi matataranta? Si Chrisca nakuha ng mga tauhan ni Sylvia. Kakasabi lang sa akin ni Venica.

"Please, save yourself Top. Ayokong madamay ka sa gulo nila. I-I love you." I can hear her voice shaking. Binaba ko ang tawag.

I have to think.

I have to save my princess kahit na hindi ako ang makatuluyan niya. Kahit hindi na ako. Just to assure that she's damn okay.

Hinilamusan ko ang mukha nang magising at mahimasmasan ng kaunti.

I overheard knocks on the door,

"Topher! Buksan mo'to!" Wait, who's that?

Agad kong binuksan ang pinto at laking gulat ko nang makita si Lovi at Denver sa harap ko.

"A-anong ginagawa niyo?" Nagulat kasi talaga ako kasi wala akong kaclose dito sa dalawang ito. Kilala ko si Lovi and Denver but we don't talk that much.

"You, come with us." Agad akong nagbihis.

-

"Sabi ng tito ko, natatrack daw nila yung phone ni Chrisca sa East Field Compound." Buti nalang talaga pulis ang tito ni Lovi.

"Napaaway pa ako kay Venica, girl." Inayos naman ni Denver ang buhok niya.

"Bakit pa kasi nangyari 'to?" Napakwestyon si Lovi na halatang walang tulog.

"Alam mo ba na sabi niyang Venica na yan eh patay na si Chrisca, bwiset na haliparot." Hindi alam ni Denver na Venica's goal is to save the ones that Chrisca loves. Hindi nila alam kung gaano nagiging concern si Venica sa lahat.

Venica doesn't deserve the blame.

Biktima lang din siya.

"Nagpapatuloy pa rin po kami sa paghahanap." Di ko napansin ang biglang pagsagot ng tawag ni Lovi.

"Tita, kumalma po kayo, baka mahighblood kayo hindi magugustuhan yan ni Chrisca. Mahahanap din natin siya tita, opo opo ingat po kayo." Ang daming naghahanap kay Chrisca. Proves that she's worth loving, she's an angel. Angel sa buhay ng mga mahal niya.

Lovi can't hold back her tears at umiyak. Agad siyang napasandal kay Denver.

"Topher, tulungan mo kami ha? Hindi ko alam gagawin ko pag nawala si Chrisca." Sabi niya sabay hagulgol.

Pinagmasdan ko ang mga punong nadadaan daanan ng kotse namin.

I need to find her. Not because I love her because she deserves to live with these type of people.

-

"H-hindi ako makahinga." Sinubukan kong sipain si Sylvia ngunit di ko maabot.

Sinasakal niya ako gamit ang isang kamay na lalo pang nagpasakit dahil sa haba ng kukong bumabaon sa aking balat.

Why is she doing this to me?

"Hindi lang dyan yung sakit na naramdaman ko sa magulang mo Chrisca!" Hinampas niya ang ulo ko sa pader at saka bumitaw. Nag iwan ito ng matinding pag ikot ng paningin at pagkahilo sa akin.

"Madam, nakatakas yung isa." Napalingon siya sa isang tauhan at halatang galit na galit.

"Anong gagawin ko? Hanapin mo! Pag nakawala yan ikaw mapapatay ko!" Galit niyang sabi sabay lingon ulit sa akin.

"Hintayin mo lang mga magulang mo, Chrisca. Ipapakita ko sa kanila kung paano ka patayin. Tulad ng pagpatay nila sa dating ako." Hindi niya naiisip.

Na nilalamon lang siya ng inggit.

Naiyak lang ako, ayoko na magsalita, ayoko na.

"Sylvia!" Napadilat ang nakapikit kong mga mata.

Topher? A-anong ginagawa nila dito?

"At nagdala ka pa ng kalaro." Tumawa siya.

"Chrisca!" Sigaw mula sa taas naman ang sumunod. Teka, Vion?

"Reunion ng mga bagets. Wow! Sino kaya ang unang papatayin hmm."

Kinuha niya ang baril sa bulsa at nagpaputok sa taas, napapikit ako. Takot ako sa ingay, shit.

Padami ng padami ang mga kasamahan ni Sylvia agad akong humanap ng paraan para makatakas.

Pinilit kong pumiglas kahit magsugat sugat ang pulsuhan ko. Vion needs me though I don't know where the hell he is, they need me, mga kaibigan ko. Hindi ko pwedeng hayaan silang madamay dito. I just love them too much, I just love Vion so much that I'm willing to risk my own life just to make sure he's safe.

Umiyak ako, Lord, please help me. Alam kong minsan lang ako mag approach sayo pero fudge... I really need to look up to you. I-I need you.

Natanggal.

Oh, thank You.

Nagising ako sa realidad na duguan na si Lovi, sa katotohanang nakadapa na si Topher at si Denver naman nakahandusay na. Please, don't cross the line, don't save me.

Nilapitan ko ang duguang si Denver, did they just hit him?

"Chrisca, y-you can win t-this fight. Tell my brother that I love him kahit na kinakahiya na niya ako. Ha, I don't think I can survive. Ang d-daming d-dugo oh. B-bye." At bigla siyang nag pass out. Hindi ko mapigilang umiyak. Mamsh naman, bakit ka pa kasi sumugal?

May biglang humablot sa balikat ko. I turned them pushed that person.

It was Sylvia's guard. Oh fuck you!

Tinuhuran ko siya at dahan dahang kinuha ang baril sa gilid ko. He lost his balance, I stepped on him then easily shot his face. No mercy. You made me do this.

It ain't my fault.

Agad akong tumakas pero dahan dahan dahil madaming gwardiya sa lugar na ito. Si Sylvia pa ba. Hindi ko alam kung bakit, bakit nasobrahan ang lason ng pag ibig sa kanya? To the point na makakapatay siya. Ganun na ba siya nasaktan?

"Chrisca!" Wait, is that Lovi? Shit.

I ran to her and hugged her. Bigla siyang nawala kanina kasi hinabol sila ng gwardiya at mga tauhan ni Sylvia.

"Don't risk your life please." I told her agad. Eto kasing babaeng 'to mahilig magparaya. Don't ever.

"J-just be safe. I'm gonna contact the police okay. Are you coming?" She asked. Napailing ako.

"Hindi, I need to find Vion. Keep safe Lovi!" Bineso ko siya saka't umalis.

I am looking for Vion. Nakita ko siya kanina. Shit asan kaya yon?

"I won't fucking give Chrisca to you!"

V-Vion?