"Θα Σε Περιμένω"

5. • ΦΙΛΙΠΠΟΣ •

5.
«Είμαι αξιολύπητος.»

«Εντάξει μαμά.Ερχομαι.»της λέω.
«Άντε αγορι μου;Δεν σε έχουμε δει καθόλου»λέει.
«Έναν μήνα θα με δεις μαμά.Θα με βαρεθείς!»της λέω.

Η Μελινα διπλα μου γέλασε.

«Σε περιμένουμε»λέει και το κλεινει.

Βάζω το κινητό στο τζιν.
«Πρέπει να φύγεις ε;»λέει.

Δυστηχως...

«Με περιμένουν ναι.Ξερεις θα αρχίσουν τα γνωστά.Αν καπνίζω,αν πίνω,αν ξενυχτάω με άλλους συμφοιτητές...»λέω.
«Τα κανείς;»λέει.
«Όχι»λέω.
«Φυσικά και δεν τα κανεις.Τι ρωτάω;»λέει και σηκώνει τα μάτια πάνω.
«Τόσο καλά με ξέρεις;»την ρωτάω.
«Φυσικά.Σε έχω σαν αδερφό μου.Ετσι όπως έχω τον Μάρκο και τον Δημήτρη....»μου λέει.

Όταν με λέει έτσι με σκοτώνει.
Λες και κάποιος ρίχνει ένα βέλος στην καρδιά μου.

«Φυσικά...»λέω και σηκώνομαι.
«Εσυ με βοήθησες να μάθω την αλφαβήτο θυμάσαι;Μου το έλεγες σαν τραγουδάκι...»λέει και γελάει κουνώντας το κεφάλι.
«Θυμάμαι.Που το φι χι ψι το έλεγες χι φι ψι...»λέω.
«Ναι ναι...»λέει.
«Φεύγω»της λέω και σηκώνεται.

Κράταγα τον Στιτς στην αγκαλιά μου.

Έρχεται κοντά μου.
Πολύ κοντά μου.
Τι κάνει;

Και μετά σκύβει και φιλάει το κεφάλι του Στιτς.

Φυσικά.
Τι θα φίλαγε εμένα;

«Γεια σου Στιτς»του λέει και του φιλάει το κεφάλι πάλι.

Και είναι τέτοιες στιγμές που εύχομαι να ήμουν ο Στιτς.Ναι ναι το εύχομαι.

Ξέρω.
Είμαι αξιολύπητος.
Ζηλευω τον γάτο μου.

«Θα είσαι μετά έτσι;»λέω.
«Ναι.Η μαμά μου ετοιμάζει μεγάλο τραπέζι,ελπίζω να μην έχεις φάει τίποτα»λέει.
Γελάω.
«Υπερβάλει πες της»λέω.
«Ξέρεις την μαμά μου.Και αφού τα αγόρια είναι διακοπές ακόμα θα έχει εσένα για αυτά»λεει.

Δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς.
«Τα λέμε μετά Λιλο»της λέω και της ανακατεύω τα μαλλιά.

Δεν της αρεσει όταν το κάνω αυτό.

«Εεεει σταματαταααα!»λέει και φτιάχνει τα μαλλιά της.

Όταν προχωράω και κάνω κάποια βήματα γυρνάω να την δω και βλέπω ξάπλωσε πάλι κάτω και ξεκίνησε να ζωγραφίζει.

Από μικρή ήταν με ένα μαρκαδόρο στο χέρι της συνέχεια.

Έχει ταλέντο.
Σίγουρα θα πάει μπροστά.

Εγώ;
Εγώ από την άλλη θα μαι πάντα «ο αδερφός της».