"Θα Σε Περιμένω"

41. • ΜΕΛΙΝΑ •

41.
Στο καλό σου Φίλιππε!
Εσυ και τα συναισθήματα που με κάνεις να νιώθω!

Μπαινω στο δωμάτιο και βλέπω την Μαρία να μαζεύει τα πραγματα της.

«Μαρία;Τι κανείς;»λέω.
«Πάω σπιτι μου»λέει.

Τι;;

«Γιατί;Τι έγινε;»λέω.
«Τίποτα απλά δεν μαρεσει όλο αυτό!»λέει.
«Τι εννοείς;»λέω.
«Σε ρωτησα Μελινα.Σε ρωτησα αν σαρεσει ο Φίλιππος και μου είπες όχι.Χαζη δεν είμαι όμως.Σαρεσει.Για αυτό στο μπαρ έξαφανιστηκες.Επειδη μας είδες να χορεύουμε.Για αυτό εχεις κλειστεί στον εαυτό σου και όλη μέρα ζωγραφίζεις!Σε ξέρω!»λέει.

Όλη φενεται να ξέρουν πως νιώθω εκτός από εμένα;

«Μαρία μην φύγεις...»λέω.
«Θα φυγω Μελινα.Δεν θέλω να προκαλώ προβλήματα.Θα πάω σπιτι»
«Τώρα νιώθω ασχημα...»λέω.
«Μην.Ολα καλά.Εισαι η μικρή ξαδερφουλα μου και σε αγαπώ.Δεν έχω θυμωσει μαζί σου απλά όπως είπα δεν θέλω να προκαλώ προβλήματα...»λέει και έρχεται κοντά και με αγκαλιάζει.

Την αγκαλιάζω και εγώ.

«Αν το ήξερα δεν θα εκανα τίποτα»λέει.
«Το ξέρω αυτό Μαρία.Αλλα δεν θέλω να φύγεις...»λέω.
«Όλα καλά.Με περιμένει το ταξι»λέει και παιρνει την τσάντα της.

«Είπα στον Μάρκο ότι κάτι έγινε με μια φιλί μου και έπρεπε να φυγω.Δεν χρειάζεται να ξέρει»λέει.
«Μαρία...»λέω.
«Ελπίζω να ξεκαθαρίσουν όλα και να είσαι καλά.Παρε με τηλεφωνο οκ;»λέει και φεύγει.

Δεν το πειστευω...
Πως τα έχω κάνει έτσι...

Βάζω τα αθλητικά και πάω έξω για τρέξιμο.
«Λιλο;»λέει ο Φίλιππος.
«Ναι;»λέω.
«Γιατί έφυγε η Μαρία;»λέει.

Δεν του απαντάω.
Ίσως αν τον αγνοήσω ίσως εξαφανιστεί και έτσι δεν χρειάζεται να νιώθω έτσι.
Τι λέω;
Αν εξαφανιστεί θα νιώθω χειρότερα...

Πάω γρήγορα έξω και όταν φτάνω στην παραλία και ξεκιναω να τρεχω νιώθω κάποιον να με κρατάει από το μπράτσο.

Γυρνάω και βλέπω τον Φίλιππο.
«Σου μιλησα!Γιατι δεν απαντάς;»λέει.
«Άσε με Φίλιππε!»λέω.
«Λιλο τι εχεις;Μπορείς να μου πεις γαμωτο;Εκανα κάτι;»λέει.
«Όχι.Δεν έκανες τίποτα!»λέω.
«Τότε;Με αποφεύγεις,ούτε που κοιτάς,ούτε που απαντάς,τι στο καλό εχεις παθει;Αρχίζει και με νευριάζει όλο αυτό!Προσπαθω να σε κατάλαβω αλλά δεν μπορώ!»λέει.
«Άσε το χέρι μου!»του λέω και το αφηνει.
«Λιλο...!»λέει.
«Δεν θέλω να σου μιλήσω!Το καταλαβαίνεις αυτό;Για αυτό Φυγε και μην μου μιλάς!»φωνάζω.
«Αυτό θες;»λέει.
«Ναι αυτό!!!»φωνάζω και κάνει μεταβολή να φύγει από την μια μεριά και εγώ από την άλλη.

Στο καλό σου Φίλιππε!
Εσυ και τα συναισθήματα που με κάνεις να νιώθω!

Είχε μια πέτρα κάτω και δεν την είδα και την πάτησα και επεσα κάτω.
Την τύχη μου!

Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά δεν μπόρεσα.

ΑΟΥΤΣ.

Γιατί δεν μπορώ;
Πονάει πολύ το δεξί μου πόδι...

Καλά να πάθω.
Το κάρμα.
Επειδή του μιλησα ασχημα.

«Λιλο;»ακούω και τον βλέπω έρχεται γρήγορα κοντά μου.
«Έπεσες;»λέει.
«Το πόδι μου...πονάει...»λέω.

Με το που το κουνάω με ποιανει ένα πόνος.

Βάζει το χέρι του στο πόδι μου και δεν μπορώ να μην τσιριξω λίγο.
«Πονάει τόσο πολύ;»λέει και κουνάω το κεφάλι μου.
«Έλα πάμε σπιτι...»λέει και βάζει το ένα του χέρι στην μέση και το άλλο πίσω από τα γονατα και με σηκώνει.Τοσο εύκολα λες και είμαι πούπουλο.

«Σου είπα να φύγεις...»λέω καθώς πηγαίναμε σπιτι.
«Ποτέ δεν θα το κάνω αυτό...»λέει.