"Θα Σε Περιμένω"

35. • ΜΕΛΙΝΑ •

35.
«Με το χέρι του ακουμπαει απαλά το μάγουλο μου και ανατριχιάζω.Δεν ξέρω γιατί.Το έχει κάνει τόσες φορές.Ποτε όμως δεν ανατρίχιασα.»

Τον βλέπω κάθεται στην πισίνα χωρίς μπλούζα και έτρωγε πατατάκια.

«Γιατί μόνος;»ρωτάω και καθομαι διπλα του.
«Η Ηβη με τον Δημήτρη είναι στην θάλασσα.Τωρα ήρθα και εγώ.Πεινασα»λέει.
«Και τρως Ντοριτος.Εισαι γιος του πατέρα σου!»λέω και γελάει.Μου δεινει το σακουλάκι και παιρνω ένα.
«Εσυ με πηγές στο κρεβάτι;»λέω.

Θυμάμαι ήμουν στο αμάξι και μετά όταν ξύπνησα ήμουν στο δωμάτιο του θείου Αλέξη.

«Ναι.Κοιμωσουν βαριά.Τι ζωγραφιζες πάλι χθες το βράδυ;»λέει.
Με ξέρει τόσο καλά.Πιο καλά και από τον εαυτό μου μπορεί.

«Τον Μάρκο.Ηθελε μια ζωγραφια αυτόν με την Σοφία»λέω.
«Μάλιστα»
«Και με σήκωσες;»λέω και κουνάει το κεφάλι του.
«Δεν καταλαβα Χριστο!Ασε που είδα και ένα περιεγο όνειρο»λέω.
Δεν μπορώ να το ξεχασω.
«Τι όνειρο;»λέει και βάζει δυο πατατάκια στο στόμα του.

«Εσένα»λέω και πνίγεται.Βηχει.
Βάζω το χέρι μου στην πλάτη του και τον χρυπαω απαλά.
«Χριστουλης!»λέω.

Βήχει ακόμα.
«Όλα καλά;Τι έπαθες;»λέω.
«Ναι ναι καλά»λέει και αφηνει κάτω τα πατατάκια.
«Όταν λες εμένα τι εννοείς;»λέει.
«Ήσουν διπλα μου,δεν το θυμάμαι και πολύ καλά αλλά ήσουν εκει και που είπες κάτι σαν «θα σε παντρευτώ εσένα κάποια μέρα»και μετά με φιλησες στο μέτωπο.Ηταν μικρό αλλά μου έμεινε έντονα στο μυαλό.Δεν ξέρω...»λέω.
Κοιτάει με σηκωμένα φριδια.
«Περίεργα όνειρα βλέπεις...»λέει και παιρνει τα πατατάκια πάλι.
«Ναι.Και το θέμα ξέρεις ποιο είναι;Ότι φενοταν σαν αληθινό.Σαν να ένιωσα το φιλί στο μέτωπο»λέω.
Ξανάπνίγεται.
«Τι έπαθες σήμερα Φίλιππε;»λέω.
«Δεν...δεν ξέρω...»λέει.
«Ηρέμησε.Ονειρο ήταν.Λες και θα το έλεγες ποτέ»λέω.
«Μμμμ....»λέει.
«Πάμε για μπάνιο;»λέω.
«Μόλις φάω»λέει.
«Ο Μαρκος δεν ήρθε;»ρωτάω.
«Όχι ακόμα»λέει.

Και δεν ξέρω τι τον εποιασε,και γιατί αλλά μου πιάνει το χέρι και με ρίχνει στην πισίνα.

Με.Τα.Ρουχα.

Κατάπια κανένα λίτρο νερό,αφού δεν το περιμενα.

«Τι ήταν αυτό;»λέω.
«Τίποτα.Ετσι μου ήρθε!»λέει τρώγοντας και όταν τελιωσε εκανα μπαλάκι το σακουλάκι και το άφησε κάτω.

«Σοβαρολογείς;Γιατί δεν είπες να έβγαζα τα ρούχα;Κοιτά πως έγινα!»λέω.
«Δεν θα ήταν αστειο μετά»λέει.

Τώρα θα δει.
Του πιάνω το χέρι και τον τραβάω να πέσει μέσα αλλά τίποτα.Ειναη βαρύς.

«Άστο Λιλο»λέει.
Τον ξανάτραβάω.
«Δεν πρόκειται να με ρίξεις.Εισαι μικρή ακομα»λέει.
«Μικρό είναι το ματι σου!»του λέω και γελάω.

Και μετά μου ήρθε!
Τον γαργαλαω λίγο και αφού γέλαγε τον σπρωχνω μετά και πέφτει μέσα.

Βάζω το χέρι μου στο αυτί.
«Ποια ειναι μικρή;Δεν άκουσα;»λέω.
«Χα Χα!Πολυ αστειο!»λέει.

Και αρχίζει να μου πετάει νερό.Και το κάνω και εγώ.

Τελικά καλά εκανα που ήρθα.

«Ααα»λέει και σταματάει.
Πάω κοντά.
«Τι έπαθες;»λέω.
«Έριξες νερό στο ματι μου...»λέει τρίβοντας το.
«Πολύ;Συγνώμη Φι-....»πριν προλάβω Μα τελειώσω όμως σφίγγει τα χέρια του γύρω μου και αφού πέρνει βαθιά ανάσα,περνώ και εγώ και μπαίνουμε μέσα στην πισίνα.

Όταν βγαίνουμε με αφηνει.
«Θα το πληρώσεις αυτό!»του λέω.
Γελάει.
«Τι;»λέω.
Έρχεται κοντά και βάζει τα χέρια του στο κεφάλι μου και παιρνει τα μαλλιά μου και τα βάζει πίσω από τα αυτιά μου.
«Τι θα έκανες χωρίς εμένα...»λέει σιγά.

Τα πράσινα μάτια του είναι πιο έντονα στον ήλιο.

Τι θα εκανα χωρίς αυτόν;
Δεν ξέρω...
Και ούτε θέλω να το σκέφτομαι.

«Ευτυχώς που δεν χρειάζεται ποτέ να το μάθουμε»λέω και γελάει.

Με το χέρι του ακουμπαει απαλά το μάγουλο μου και ανατριχιάζω.Δεν ξέρω γιατί.Το έχει κάνει τόσες φορές.Ποτε όμως δεν ανατρίχιασα.

«Δεν ξέρεις τίποτα...»λέει.
«Τι εννοείς;»λέω.Και δεν ξέρω γιατί αλλά πάω πιο κοντά.Εγω.Απλα κάνω ένα βήμα και είμαστε πιο κοντά.

Κάτι πήγε να πει αλλά ακούμε ένα «ΕΚΠΛΗΞΗ»και γυρνάμε να δούμε την ξάδερφη μου να μας κοιτάει.

«Μαρία;»λέω και βγαίνω έξω.
«Μελινακι!»λέει και με αγκαλιάζει.
«Τι κανείς εδώ;»λέω.
«Με έφερε ο Μαρκος.Παρκαρει.Ποιος είναι αυτός;»λέει δείχνοντας τον Φίλιππο που είναι ακόμα στην πισίνα.
«Μην μου πεις...»λέει.

Τον ξέρει.Τοσο πολύ έχει αλλάξει;

«Ο Φίλιππος;;;»λέει και κουνάω το κεφάλι μου.
«Καλε αυτός έχει ομορφύνει πολύ....»λέει και βγαίνει Από την πισίνα και πλησιαζει.

«Γεια σου Μαρία»της λέει.
«Γεια σου Φίλιππε!Τι κανείς;»
«Καλά.Εσυ;»λέει αυτός.
«Καλά.Να σου πω.Που είναι το δωμάτιο να αφήσω τα πραγματα μου;»του λέει.
«Σε πάω εγώ»της λέω.
«Δεν χρειάζεται.Με πάει ο Φίλιππος»λέει αυτή.
Τι;
«Από εδώ...»της λέει αυτός και πάνε μέσα.

Τι γίνεται;

«Με το μαγιό κολυμπήσες;Δεν είχες μαγιό;»λέει ο Μαρκος καθώς πλησιαζει.
«Παράτα με και εσυ Μαρκο!»λέω και πάω μέσα.