İNTİKAM "Tamamlandı"

7. Bölüm (TAMAMI)

! Keyifli okumalar!

*****

Erem duyduğu sesle hızla arkasını dönmüştü. Daha önce görmediği bir adam tam karşısında durmuş dikkatle kendisine bakıyordu. Adam kollarını birbirine bağlamış yurdun duvarına dayalı bir şekilde kendisinden cevap bekliyordu.

"Evet kimi arıyordun?"

"Sizi tanıyor muyum?" Erem etrafına bakınarak herhangi bir tehlike olup olmadığını anlamaya çalıştı.

"Hayır tanımıyorsun ama tanışacağız."

"Bakın sizinle vakit harcayacak durumda değilim, bulmam gereken biri var."

"Aradığın küçük bir kızsa onu bulamazsın." Erem adamın sözleri ile gerilmişti. Ameliyat yeri hala çok acıyordu. Kırık kaburgalarının acısı da cabası. Derin bir iç çekerek adama doğru ilerlerken birden kendisini sert bir şekilde duvarla bitişik bulmuştu. Erem daha ne olduğunu anlayamadan kulaklarına yankılanan silah sesleri ile yere çöktü.

"Git buradan!"

Kendisine seslenen adamın elindeki silahı görünce iyice gerildi. Adam sürekli uzaklaşmasını söylüyordu.

"Sana git dedim."

"Olmaz, kardeşimi almadan gidemem."

"Kardeşin güvende sen gitmelisin." Erem silah seslerinin artması ile gerilemeye başlamıştı. Tanımadığı adam elindeki silahı ateşleyince birden ürperdi. Bulunduğu durumu idrak edince gerileyerek kendisini korumaya çalıştı. Ağrısı gittikçe artıyordu.

"Kardeşim olmadan yapamam." Erem sürekli aynı şeyi tekrarlıyorum. Adam iyice sinirlenerek genç adama döndü.

"Sana git dedim. Ölü biri olarak kardeşini bulamazsın. Söz veriyorum sana kardeşini getireceğim. Uzaklaş."

"Nasıl olacak. Buradan gidersem seni nasıl bulacağım?"

"Ben seni bulurum sen git."

Erem olabildiğince hızlı davranarak oradan uzaklaşırken aklı karma karışıktı. Düştüğü duruma inanamıyordu. Hayatının bu derece kötüye gittiğine inanamıyordu. Önüne çıkan ilk taksiye atlayarak hızla bulunduğu yerden uzaklaştı. Evin adresini vererek sakladığı dosyaları almak için eve gitti. Genç adam yolun sonunda taksiden indiğinde büyük bahçe kapısına asılı olan pankartla neye uğradığını şaşırmıştım. Evleri banka aracılığı ile satılığa çıkmıştı. Yüreğine yerleşen acı ile gözlerini yumarken ağır adımla bahçe kapısına yaklaşarak yavaşça açmaya çalıştı. Ağır kapı sessizce yana doğru kayarken Erem etrafı gözlemeye devam ediyordu. Evin bahçesinden hızla kapıya ulaşarak şifre ile içeriye girdi. Evi tıpkı bıraktığı gibi duruyordu. Hiç bir şeyin yeri değişmemişti. Üst kat merdivenlerine yönelerek odasına gitti. Dolabın arka kısmında ki gizli bölmeye sakladığı dosyaları alarak küçük bir valize gerekli eşyaları koyarak kardeşinin odasına gidip onun içinde bir kaç eşya almıştı. Ailesinin fotoğraflarını da alarak odadan çıktı. Merdivenlerden aşağıya inerek doğup büyüdüğü eve son kez baktı. Dış kapıya doğru ilerlerken kulaklarına yankılanan sesle duraksadı.

"Buraya geleceğini biliyordum?" Erem arkasını döndüğünde kendisine tıpkı adı gibi bakan Hüzün ile karşılaştı.

"Burada ne arıyorsun?"

"Seni bekliyordum. Nereye gidiyorsun?"

"Bunu bilmesen senin için daha iyi."

"Beni de götür Erem, burada tek bırakma." Genç kız yanağından akan yaşlara engel olamıyordu. Erem boştaki elini yumruk yaparak bakışlarını genç kızdan kaçırmıştı.