Ailesi kaza süsü verilmiş bir sabotajda ölen Erem, kardeşi ile hayatta kalabilmek için kaçmak zorundadır. Güçlenip geri dönebilmek için sevdiklerinden uzak kalması demek bile olsa geri dönüp ailesinin intikamını almak için herşeyi yapmaya hazırdır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar arkadaşlar. ,
****
Hüzün odasının ışığını yaktıktan sonra hala valizinde olan kıyafetlerini çıkarmak için eğildiğinde bakışları odasında ki fazlalık kişide takılı kalmıştı. Gözleri kendiliğinden kısılırken ağır bir şekilde yerinde doğrulmuştu.
"Yanlış odadasınız galiba?" Hüzün dikkatli bir şekilde karşısında ki yabancı kişiyi inceliyordu. Zararsız görünse de genç kız her zaman darbeyi zararsız gördüklerinden almıştı.
"Sanmıyorum."
"Sizi tanıyor muyum?" karşısında kendisinden emin bir şekilde oturan kız yerinden kalkarak Hüzün'e doğru ağır adımlarla ilerledi. Omuzlarını silkeleyerek hafifçe gülümsedi.
"Sen değil ama ben seni tanıyorum." Hüzün gelen cevapla kaşlarını daha da çatmıştı. Kendisine iyice yaklaşan kızı bir yerde gördüğüne emindi. Birkaç saniyelik bir aymadan sonra gözleri alev almaya başlamıştı.
"Seni hatırlıyorum, dün akşamki kızsın. Burada ne işin var?" Hüzün etrafına bakınarak ondan başka odasında kimsenin olup olmadığını anlamaya çalışmıştı.
"Boşuna arama, Erem yok. O şuanda deli gibi seni arıyordur."
"Senin için zor olmalı."
"Benim için zor olan ne?"
"Erem'in beni arıyor olması gerçeği. Ama endişen olmasın Erem beni bulsa bile sizin için sorun yok. Gerçi saklanmıyorum artık, sanırım Erem beceriksiz çıktı." Hüzün'ün sözleri karşısında genç kız kahkaha atarak gülmeye başlamıştı. Hüzün onun kendisi ile alay ettiğini düşünürken kızın kahkahası kıkırtılara dönüşmüştü.
"Gerçekten beceriksiz biri, seni ben bile buldum..."
"Neden buradasınız?" Hüzün sıkılmış bir şekilde bıkkınlıkla sordu.
"Babam senin yanına uğramamı ve bir şeye ihtiyacın olup olmadığını öğrenmemi istedi."
"Baban?" Hüzün kısa bir düşünmenin ardından gözlerini kısarak karşısında ki kızı incelemeye başlamıştı. Babasının kim olabileceğini düşünürken yutkunmadan edememişti.
"Sen Orhan amcanın kızısın!" Özge tek kaşını kaldırarak kollarını göğsünde bağlamıştı.
"Ah annem canıma okuyacak yine. Orhan babam beni buraya gönderirken o gelmemi istememişti. Sanırım dün akşamki karşılaşmamız pek iç açıcı bir zamanda olmadı."
"Dün akşamı konuşmak istemiyorum. Benim için bir sondu."
"Neyin sonu?" Özge şüphe ile kaşlarını çatarak genç kıza baktı. Sanki kırk yıllık arkadaşmış gibi rahat konuşuyordu.
