Keyifli okumalar...
*****
Kendilerine şok olmuş bir şekilde bakan genç kız Orhan'ın hızla ayağa kalkmasına neden oldu.
"Sen ne zamandır oradasın?"
"Yeterince!" Özlem üzerini toparlarken genç kız hızla odaya girerek kapısını kapatmıştı.
"Sana kaç kez buraya gelmemeni söyledim?" Özlem kızını azarlarken Özge annesini duymuyordu bile. Hala yatakta oturan kadına yaklaşarak kendisinden saklamaya çalıştığı kolunu usulca açığa çıkarmıştı.
"Ne oldu?"
"Önemli bir şey değil." Özlem kızının suskunluğu karşısında yutkunurken Orhan hala endişeli bir şekilde genç kıza bakıyordu. Bir tepki vermesini beklerken derin bir iç çekti.
"Özge?"
"Nasıl yaralandın?" Özge umursamazca Orhan'ı duymazdan gelirken genç adam kızı kolundan tutarak hızla kendisine çevirmişti.
"Bırak beni!" Orhan duyduğu sesle hızla Özge'nin kolunu bırakırken bir adım geri atmıştı. Az önce sakince duran genç kız öfkeyle karşısında ki ikiliye bakıyordu. Orhan ne diyeceğini bilemezken Özlem araya girmek için konuşmak istediğinde Özge onu durdurmuştu.
"Bana bunu neden yapıyorsunuz? Sürekli beni kendinizden uzak tutuyorsunuz. Şu haline bak! Vurulmuşsun ve ben gelmeseydim haberim bile olmayacaktı. Ne zaman küçük bir kız olmadığımı anlayacaksın? Beni daha fazla ne kadar dışlayacaksınız?"
"Kızım!"
"Kızım? Özlem Hanım kızım demeyi bilir miydi?" Özlem kulaklarına yankılanan sözlerle kanının çekildiğini hissetmişti.
"Özge ileri gidiyorsun!"
"Sen karışma, bu annemle aramızda olan mesele!" Özlem kızının her tepkisine daha da şaşırıyordu. Onu neyin bu kadar öfkelendirdiğini anlamaya çalışsa da Orhan'a karşı olan tutumu sinirlenmesine neden olmuştu.
"Orhan'la düzgün konuş." Özge gülerek annesine bakmıştı. Gözleri dolu bir şekilde bakışlarını Orhan'a çevirdiğinde genç adam yutkunmadan edememişti. İlk kez o gözlerde yıllar önce kollarında şehit olan arkadaşını görmüştü. Bir adım daha geri atarken Özge kendini terkedilmiş gibi hissediyordu. Orhan bakışlarını kaçırıp Özlem'e çevirerek "Ben sana ilaç getireyim," diyerek kapıya yöneldiğinde Özge'nin hıçkırıkları artmıştı. Orhan odadan çıkarken Özlem ağlayan kızına bakmaya devam ediyordu. Ağır bir şekilde yerinden doğrularak odanın ortasında durup kapıya ağlayarak bakan kızına yaklaştı. Sağlam kolunu kızının omuzuna atarak Özge'yi kendisine çekip sarıldığında genç kız daha da şiddetli ağlamaya başlamıştı.
"Ağlama artık, geçti. Sadece küçük bir yara!" Özge omzunu silkelerken Özlem derin bir iç çekti.
"Az önce yaptığın şeyde neydi öyle?" Özge başını küçük bir çocuk gibi annesinin göğsüne saklarken Özlem daha da sıkı sarmıştı kızını.
"Orhan ona karşı olan davranışını hak etmiyor, biliyorsun değil mi?" Özge yine başını sallarken Özlem kızını konuşturamayacağını düşünmeye başlamıştı.
"Yapma Özge, bunu yapma!"
"Ölebilirdin!"
"Bir gün öleceğiz Özge."
"Vuruldun!"
"Doktorda olsam ben askerim kızım." Özge hıçkırarak geri çekilirken annesinin gözlerine bakmaya başlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİKAM "Tamamlandı"
Ficción GeneralAilesi kaza süsü verilmiş bir sabotajda ölen Erem, kardeşi ile hayatta kalabilmek için kaçmak zorundadır. Güçlenip geri dönebilmek için sevdiklerinden uzak kalması demek bile olsa geri dönüp ailesinin intikamını almak için herşeyi yapmaya hazırdır...