İNTİKAM "Tamamlandı"

20. Bölüm "Hayal kırıklığı"

KEYİFLİ OKUMALAR!

>>>>>>>>>>>

Genç adam ağır bir şekilde arkasını döndüğünde gözlerini aralayarak karşısında ki kıza bakmıştı. Uzun kestane saçları yine hatırladığı gibiydi. Yıllar sonra bile gözlerinde ki hüzünlü parıltı aynı duruyordu. Etrafına ürkek ama korunaklı bir liman arayan ifadesi genç adamın içini yakmaya yetmişti. Nefesi boğazına tıkanınca öksürmeye başladı. Erem bir eli boğazında nefesini düzenlemeye çalışırken genç kız hızla onun yanına vararak elini sırtına vurmaya başlamıştı.

"İyi misin?" Genç kızın naif sesi kulaklarına dolarken derin bir nefes almıştı.

"Hüzün!" Erem güçlükle konuştuğunda genç kız burnunun üzerine düşen gözlüğünü geriye itelemişti. Hafif gülümserken Erem dikkatle yüzünü incelemeye başlamıştı. Yüzünde yılların verdiği olgunluğun yanında fazlalık olan gözlükleri olan kız hiç değişmemişti.

"Ev... Evi sen mi aldın?" Hüzün başını sallarken, Erem gözlerini kapatmıştı.

"Nasıl?"

"Bunu sonra konuşalım." Erem genç kıza bakarken gözlerindeki özlemi görmemek imkânsızdı. İkili eve doğru ilerlerken, arkalarından gelen sesle ikisi de durmuştu.

"Hüzün Hanım?"

"Ali Bey, kusura bakmayın sizi unuttum. Sizde buyurun!" Erem karşısında ki adama şüpheli bakışlar atarken Ali yutkunarak bakışlarını kaçırmıştı.

"Kim bu adam?" Erem'in sert sesi genç kızın dikkatini çekse de bir şey söylememişti.

"Avukatım."

"Hüzün!"

"İçerde konuşuruz, burası uygun değil Erem." İkili evin kapısından içeriye girerken Ali de onların peşinden eve girmişti. Hüzün yıllar sonra girdiği eve özlemle bakarken yanağından aşağıya akan yaşa engel olamamıştı.

"Çok özlemişim." Fısıltı gibi konuşmasını yanında duran genç adam duysa da tepki vermemişti. Genç kız salona geçerek etrafına bakarken Erem peşinden giderek onun davranışlarını incelemeye başlamıştı.

"Bunca yıldır neredeydin?"

"Güvenli bir yerde."

"Hüzün?"

"Neyse boş ver şimdi beni, sen ne yapıyorsun?"

"Ne yaptığımı gayet iyi biliyorsun. Seni aradığımı biliyordun ama amcamla birlik olup beni aldatmayı başardınız."

"Beni bırakan sendin Erem, şimdi karşıma geçip bana hesap soramazsın." Erem ani gelen sözlerle susmak zorunda kalmıştı. O camların ardından bile genç kızın ne kadar öfkeli olduğu belli oluyordu.

"Madem öyle neden şimdi karşıma çıktın? Saklandığın yerde kalsaydın ya..."

"Artık saklanmak istemiyorum. Hem babam yerimi öğrenmişti bundan sonra orada kalamazdım."

"Anlıyorum..." Erem arkasında ki adamı hatırlayarak bakışlarıyla onu delip geçiyordu.

"Bir avukata ihtiyaç duyduğunu bilmiyordum. Ne işler karıştırıyorsun?" Hüzün Ali'ye işaret ederek salondaki koltuklardan birine oturmasını söylemişti.

"Belgeleri hazırladınız mı?" Ali çantasından çıkardığı dosyadan birkaç belge çıkararak genç kıza uzatmıştı. Erem sessizce ikiliyi izliyordu.

"İmzalamanız yeterli." Hüzün birkaç saniye belgelere baktıktan sonra kalem isteyerek imzalamıştı. Erem ne olduğunu bilmediği belgeleri genç kızın elinden alarak kızmıştı.