EPİLEPSİ

"İşimiz var"

Görseldeki Azra, iyi okumalar sadık ve kaçık okuyucularım!

Ilgaz için okula gitmek işkenceye dönüştüğü zamanlardan biriydi yine. Tüm okul o vidyoyla çalkalanmıştı, okuldaki sakin sessiz kızı herkes tanıyordu artık.

Kendini o vidyoda görünce tanıyamamıştı, nasıl öyle gözükebilirdi?

Neredeyse teneffüslere bile çıkmıyordu, ona göre utanması gereken kişi kendisiydi, diğerleri böyle yapmakta haklıydı.

Çünkü kendini kriz geçirirken görmüştü ve kendinden nefret ediyordu. Tüm bu aşağılanmaları hak ediyordu.

Azra yanından hiç ayrılmıyordu, ona güç veriyordu hatta. Bir keresinde "Utanması gereken sen değilsin, diğerleri." demişti ama Ilgaz dediklerine kulak asmıyordu. Tek düşündüğü vidyoydu.

Kafasını sıraya gömmüştü, dağınık saçları omuzlarından dökülüyordu. Ne zamandan beri bu haldeydi?

Yanına birinin oturduğunu hissedince rahatsızca kıpırdandı. Kimseyle konuşmak istemiyordu.
"Şey..," dedi bir erkek sesi. "İyi misin?"

Ilgaz boğuk bir sesle "Değilim ama birinin bana teselli verecek kadar da kötü değilim." diye cevap verdi.
Ilgaz konuşanın Barış olduğunu anlamıştı.

"Sana teselli vermeye gelmemiştim, sadece iyi olup olmadığını merak etmiştim."

Ilgaz kollarını sıradan çekti ve Barış'a baktı. Yeşil tişörtün içinde çok tatlı görünüyordu.

"Teşekkür ederim sorduğun için, gördüğün gibi berbat bir haldeyim."

Barış dudaklarını birbirine bastırdı ve oturuşunu dikleştirdi.
"Bak Ilgaz." dedi ses tonunu düzenlerken. "Bazı insanlar diğerlerinin yaralarını kapatmak ister. Bazılarıysa da yaralarının kanamasını. İnsanlar böyledir. Sen yaran olduğun için utanmamalısın, çünkü yaralarımız bizi insan yapan tek şeydir. Eğer yaranı kanatmak istemiyorsan, onu kapatacaksın. Yoksa o her zaman kanar."

Ilgaz Barış'ın söylediklerinden etkilendiğini kabul etti, hatta ona hak verdi. Neden onun gibi düşünmemişti hiç?

"Haklısın aslında." dedi kaşlarını kaldırırken. "Evet evet, haklısın sen."

Barış gülümsedi ve "Umarım sana yardımcı olabilmişimdir." dedi.

Ilgaz da gülümsemesine karşılık verdi, Azra onlara doğru yaklaşırken Barış Azra'ya selam verdikten sonra gitti.

Azra Barış'ı işaret ederek "Hayırdır," diye sordu. "Ne diyor?"

Ilgaz omuz silkti. "Birkaç bir şey söyledi işte." dedi ve Azra'nın koluna girdi. "Çok açım, bir şeyler mi yesek?" diye sordu Azra'yı dışarı sürüklerken.

Ilgazlar sınıftan çıkarken Barış pencereden dışarı izleyen Bora'ya yaklaştı.

"Söyledim."

Bora Barış'a döndü ve "İyi tamam," dedi ellerini cebine sokarken. "Umarım kendini daha iyi hissetmiştir."

Ve sonra da ekledi:

"Çünkü o kızla işimiz var."