This man dies to night

4

زین از راه پله بالا رفت تا به اتاقی که توش بیدار شده بود برسه اما نگاه های سنگین آدم های توی کاخ عذابش میداد

یه صدا به گوشش رسید
-هی تازه وارد.. چیا بلدی که میگن آلفا رو تیغ زدی

[خب چیشد چی کار کردی؟؟]

زین به حرف نایل توجه نکرد و به مرد سیاه پوست که با پوزخند به بدن لاغر و قد کوتاهش نگاه میکرد جواب داد

-صد در صد از تو چیزای بیشتری بلدم.. من تیغش نزدم.. حقم و گرفتم

[زین .. دعوا نکن]

مرد عصبانی شد و جلوی زین وایساده و یه ضربه به قفسه ی سینش زد

-از من بیشتر بلدی؟؟؟ می تونم استخون هات و خورد کنم

-واقعا.. پس تلاشت و بکن

[زد وان... من فرماندم و بهت میگم بس کن...]

زین به مرد نگاه کرد و حرفش و زد اما مخاطبش نایل بود

-عمرا بکشم عقب

[عکس العملت و کند کن... نمی خوام حرکاتت و آنالیز کنن... احمق نشو]

مشت مرد سمت صورت زین رفت و زین جاخالی داد اما بخاطر حرف نایل هیچ ضربه ای به مرد نزد

مشت ها و لگد های مرد و رد میکرد و اجازه نمیداد بهش برخورد کنه

-دارین چه غلطی میکنین

صدای بم و کلفت یه پسر جوون شنیده شد
جلو اومد‌.. موهاش بلند بود و پایینش فر های بزرگ داشت.. چشم هاش سبز درخشان بود و قد بلند و جذابش اون و تبدیل به یه آدم خاص میکرد

اسمش و یادش اومد.. خرچنگ گفته بود اسمش هریه
مرد سیاه پوست کنار کشید و به زین نگاه کرد

-اون عوضی خیلی زبونش درازه

زین سکوت کرد و هیچی نگفت

-تو کی هستی؟؟

[زین جوابش و بده]

-اسمم زینه... شبگردم

-شبگرد دیگه چه کوفتیه؟؟

-همون کوفتی که آلفای عزیز شما بهش نیاز داره

زین به سایه ی روی زمین نگاه کرد... یکی داشت نزدیکش میشد.. مشتش بالا اومد و زین سریع جاخالی داد

-کافیه پسرا... من هریم.. هری استایلز.. قرار نیست به جون هم بیوفتین

زین: من به کسی کاری ندارم... حوصله ی تیکه و کنایه ندارم.. اگه می خواین من از این جهنم میرم و هر وقت کارم داشتین میام... من اصراری ندارم اینجا بمونم

صدای عصبانی لیام اومد و هیچ کس جرعت حرف زدن نداشت.. به غیر از زین

-چه مرگتونه... هری... اینجا چه خبره

هری: بچه ها با تازه وارد حال نمی کنن

زین: از این لقب مسخره بدم میاد