İnsan bazen ayakta durmak için birine ihtiyaç duyar. Bir kol gibi, bir el gibi veya'da SEN gibi.
SEN
Karanlık oda doğan güneşin ışıgı ile hafif aydınlanırken, gözlerimden akan yaşları umursamadan, yırtılmış kazagıma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multi : Zeynep
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multi : Ali
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multi : uzay
Bu bölüm ise Büşra uğur'a gelsin .
3. BÖLÜM
Seni kimse üzemez ...
"Zeynep , Zeynep , Zeynep"
Bu alinin sesiydi zor olsada gözlerimi aralayıp oda'da ğöz ğezdirmeye çalışsamsa Aliyi göremedim. Yataktan doğrulup ğözlerimi ovaladım ama yinede Aliyi göremedim sonra kapı arkasından tıklama sesiyle yine Alinin sesi geldi. Ah düşenceli Ali içeri girmemişti .
"Ali içeri girebilirsin"
"Uyandırdım mı? kahvaltı hazır"
"Beraber hazırlardık niye zahmet ettin"
"İyi misin ?"
Alinin sorusuyla cevabını bilmediğim soruya dudaklarımı büzdüm çünkü bilmiyordum, Uzay beni yine öpmüştü ve ben ne hissettiğimi bilmiyordum. Ali yanıma gelip yatağa oturdu .
"İyidegilsin"
"Ali ..."
"Söyle"
"Uzay beni yine öptü, ne hissettiğimi bilmiyorum uzay beni gerçekten seviyor olabilirmi ? Veya'da bilmiyorum işte herneyse ."
