Bu bölüm arkadaşım Şifa Aydın ve Ayşegül Aydına gelsin .
17. Bölüm
Öylece Aliyi izledim.
Günlerdir bu sokağa gelmiyordum ağrıyan başımı kaldırıp apartmana baktım .
Mendil satan çocuk koşarak yanıma gelip "Abla mendil alırmısın" dedi .
Evet anlamında başımı sallayıp küçücük elleri ile uzattığı mendili aldım ."Neden ağlıyorsun ?"
"insan bazen çaresiz kalınca ağlıyor"
"Ama ben ağlamıyorum, babam hasta annem yok babama ekmek götürmem lazım paramın olmadığı zamanlar'da oluyor, ama ben ağlamıyorum dua ediyorum."
"Dediğini yapıcam"
Mendilin birini çıkarıp yanağıma akan gözyaşlarımı silip apartmana doğru yürüdüm .
Her attığım adımda babam evde olmasın diye dua ederek çıktım .
Kapıyı anahtar yardımı ile açıp içeri girdim , ses yoktu üç odayıda minik adımlar ile yavaşca gezdim derin bir iç çektim , babam evde yoktu .
Odamın kapısını kilitleyip arkasına'da eskizamanlardan kalma boş sandığı koydum.
Yatağıma oturup aldığım ilaçları çıkarıp içtim, başım okadar çok ağrıyorduki içtigim ilaçların umarım faydası olurdu .
Yatağa biraz uzanıp yorgun gözlerimi kapattım ağrıyan kafamı tutarak .
Biraz uyuduktan sonra ders tekrarlarını yaptım sonra dışarıyı izledim .
sıkılsamda burda kalmak zorundaydım benim yüzümden kavğa etmişlerdi onu geçsem artık uzayın yeni ev alması yüzünden Alinin yanında kalamazdım .
Kalsam uzaya verecek mantıklı bir cevabım yoktu burada kalmak zorundaydım.
Yol boyunca çalan telefonumun tekrar çaldığını hissettim, bakmama kararı almıştım ama onları zor duruma katmamak için baktım.
Yüzden çok çevapsız çağrı vardı Yarısı Aliden yarısıda uzaya aitti .
Mesaj kutusuna girip Alinin mesajlarını okumaya başladım .Ali : Zeynebim aç şu telefonu
Ali : Nerede oldugunu söyle bana gelip alıyım seni .
Başın döner düşer kalırsın biryerde hadi aç şu telefonu .Ali : İlaçlarını iç
Ali : Eğer iyiysen birşeyler söyle
Ali : Lütfen
Ali : Tarçınlı kurabiye aldım seni bekliyorum limonata almadan gelme .
Ali : Hadi güzelim açşu telefonu
Ali : Zeynebim
Ali : Meraktan ölüçem şimdi
Ali : iyi olduğunu bilmem hakkım degilmi .
Uzayın mesajlarını okumadan Aliyi aradım doğru mu yaptım yoksa yanlışmı ama aradım .
Birkaç defa çaldıktan sonra telefon açıldı ve Alinin endişeli sesini duydum .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN
General Fictionİnsan bazen ayakta durmak için birine ihtiyaç duyar. Bir kol gibi, bir el gibi veya'da SEN gibi. SEN Karanlık oda doğan güneşin ışıgı ile hafif aydınlanırken, gözlerimden akan yaşları umursamadan, yırtılmış kazagıma...