SEN

22

Bu bölüm Arkadaşlarım Kübra Yıldırım ve Meryem şifa şahine gelsin .

                      22.BÖLÜM

Hayat bazen çok acı oluyor ...

Karanlık oda doğan güneşin ışığı ile hafif aydınlanırken, gözlerimden akan yaşlara umursamadan, yırtılmış kazagıma baktım .
Gözüme ilk çarpan şey babamın yanıma atıpta yarım bıraktığı viski şişesi oldu, hiç düşünmeden beton yığınında oturan ağlamaktan gözleri şişmiş babasının vurduğu kemer izlerinin acısıyla kıvranan bu güçsüz kızı yani kendimi öldürmek istedim .
Viski şişesini alıp soğuk betona vurdum.
Cam parçaları beton üzerine dağılırken viski bacağımdaki kemer yarası üzerine dökülüp beni cehennemde yaktı .
Yanan yaramın acısıyla ağzımdan ve boğazımdan yıltılırcasına ses çıkarken elimdeki kırık viski şişesini yere bıraktım .
Viski dökülmüş yaramı yımak istedim ama okadar bitkindimki kalkmaya çalışırken bitkin bacaklarım beni yere düşürdü .
Nereye nasıl düştüm bilmiyorum ama  cam kırıkların bacağımı kestigine eminim .
Elime gelen kanla yüzümü soğuk betona koyup göz yaşlarımı serbest bıraktım .
Soğuk beton yanan yüzüme iyi gelirken babamı gördüm .
Elindeki kemeri bırakıp faişe kadını ile beraber  içeri girdirdiler .
İşte o an dedimki keşke hiç doğmasaydım .
Neden ben , ?  Böyle olmak zorundamı .  hayat bana çok acı yerden dokundu  yaşama dergibi .
Kafasına  vurduğum adam ayılmış ayakta babamın karşısında duruyordu , elindeki siyah çantayı babama verip bana baktı .
Babam ise memnun bir halde çantayı alıp  " Tamamdır Zeki bundan sonra kız senin " dedi .
Babam ise para dolu çantayı açıp içinden biraz para çıkardı çebine koydu çantayı kapatıp geri kalan parayı kadına verdi .
Beni satarak borcunu tamamlamıştı mutluydu hatta gülüyordu .
Beni döve döve bayıltan babamdı bunu yapan .
Babamla fahişe kadın odadan çıktılar arkasından kaç defa   " baba  !Babaaaaa  "   diye bağırsam' da aldırmadan evden çıktı .
İsminin zeki oldugunu öğrendiğim iğrenç adam elindeki zinçiri sürüyerek yanıma geldi .
Önce zinciri cam kırıklarının kestigi bacaklarım üzerinde gezdirdi sonra yere oturup elini götürdü .
Korkuyla ayağım ile tekme savurdum yüzüne, yere düştü çünkü biraz sarhoştu .
Burnunu tutarak yerden kalktı elinde tutugu zinciri  " hangisiyle yaptın " diyerek bacaklarıma vurdu .
Sonra cebinden çıkardığı ip ile ellerimi bagladı agzımı bagladı ne kadar çırpınsamda güçsüz bedenim ona engel olamadı .
Beni yerde yürüyerek yatağa doğru  götürdü saçımdan tutup kaldırdı .
Yatağın başlığına ellerimi bağlayıp yüzümde pis ellerini gezdirdi .

" Dedikleri kadar varsın , çok güzelsin "

" Bırak beni "

Kolumun üzerinde gezdirdi gi elini çekip boynumdan Birkaç defa öptü .
Ben yatakta çırpınarak bağırmaya çalışırken üzerindeki kirli gömleğini çıkardı .
Aptalca üzerimdekileri yırtmaya çalışırken ayağı kalkıp bantolonunu çıkardı .
O esnada içeri Ali girdi adamın üzerine atladı .
Bağırarak adamı  yumrukladığını duya biliyordum .
Ali yerde yatan baygın adamı bırakıp ağzımı çözdüğümde hıçkırarak ağlamaya başladım .
Kolumdaki zinciri çözüp adamın ellerini bağladı .

Ali ağlayarak  " Zeynep buradayım  ben, sakin ol aglama . "

"  Ali "

" Geçti "

" Çok açıyor "

" Gidiyoruz buradan ağlama güzelim "

Ali beni battaniyeye sıkıca sardı
Göz yaşlarımı elleri ile silip beni kucağına aldı Aliye sıkıca sarırdım kurtulmuştum .
Ali ayağı ile yerde yatan adamı tekmeleyip evden çıktı .
Dışarı çıktığımızda güneş gözlerimi alırken yüzümü ellerim ile kapattım .
Ali beni arka koltuğa yatırıp kapıyı kapattı , sonra kendi ön koltuğa geçip arabanın kılimasını çalıştırdı, bu buz kesmiş bedenime iyi gelmişti .
Yol boyunca yorgun gözlerimi kapattım araba durduğunda gözlerimi açarak '' Ali nereye geldik " dedim kısık bi ses tonuyla .
Ali yine beni kucağına alıp arabadan çıkardı, ayağı ile kapıyı kapatıp yürüdü yorgun, gözlerimi kaldırıp baktığımda burası hastaneydi .
Ali battaniye ile yüzümü kapatmamı söyleyip adımlarını hızlandırdı .
Seslerden  anlaya biliyordum  hemşirenin biri ile konuşuyordu Ali özel oda falan diyordu .
Hemşirenin tamam dediğini duydum vere Ali yine yürümeye başladı .
Odaya girdiğimizde Ali beni yatağa yatırıp yüzümü açtı .

" Zeynep burada güvendesin ben kapı önünde seni bekliyor olacağım hemşire sana yardım edecek tamam'mı  " 

" Tamam "

Ali dışarı çıkınca hemşire üzerimdeki yırtılmış elbiselerimi çıkarmama yardım edip hastane elbisesi giydirdi .
Sonra  babamın vurduğu kemer yaralarını temizleyip sargı bezi ile sardı .
Hemşire yaralarımı sarıyor bana
  " ağlamayın , geçecek " diyor  ben ağlıyordum .
Biliyordum ki Alide kapı önünde ağlıyordu .
Ali gerçekten de hayat bazen çok acı oluyor .

Oy ve yorum yapmayı unutmayın sizi seviyorum .

Instagram : sumeyra_ugur_

:-)