İnsan bazen ayakta durmak için birine ihtiyaç duyar. Bir kol gibi, bir el gibi veya'da SEN gibi.
SEN
Karanlık oda doğan güneşin ışıgı ile hafif aydınlanırken, gözlerimden akan yaşları umursamadan, yırtılmış kazagıma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alici arkadaş 👇
Bu bölüm ise bana destek olan arkadaşım Büşra Öksüze gelsin .
Peki siz 🙃🙂
11.BöLÜM
Mutlu ol ...
Çıkmaz bir sokağa girmiştim geri dönüşü olmayan . Karşımdaki duvarı yıkmaya güçüm kalmışmıydı ölçemiyorum . Belkide o duvar ben olmalıyım .
Dün yağan yağmurun ardından sabah güneşi yüzüme vururken yatağın içinde kedi gibi mayışıyorum . Bugün hafta sonu oldugu için Ali de kalkmamıştır diye düşünürken yatağa daha çok gömüldüm
Tık tık tık ...
Ve kapı açılır Ali odaya girer ,
"Ali daha uyuyacaktım ben gelmeeee"
"Saatten haberin yok galiba öğlen oldu"
"Beni kaldırmak için yalan söylüyorsun"
"Hayır"
Ali kalkmayacağımı anlamış olsa gerek üzerimdeki pelüş mor pijamalarımla beni kucağına alıp odadan çıkardı .
"uyumak istiyorummmm"
"Ben senin uykunu açarım"
Ali büyük çam kapıdan bahçeye doğru yürürken "soğuk , soğuk" diye bir kaç defa çığlık attım . Ali beni bahçenin ortasına tamamen çıkardığında boynuna sarılıp ısınmaya çalıştım . Uzamış sakalları yüzümü gıdıklarken kıkırdadım . Ali yüzümü uzun uzun bakıp dudaklarını araladı .
"Orta yedideyken yapmaya çalıştığım şeyi hatırlıyormusun aynı böyle mutluydun"
"Unuturmuyum beni böyle yine kucağına alıp döndürmeye çalışırken kafamı kırmıştın çok ağlamıştım , sonra sende ağlamıştın. "
"Ağlama'da mutlu ol"
Ali yüzüme yansıyan güneşin altından beni kucağında çevirirken beraber gülüyorduk .
"Uykumu açmayı başardın Ali bey"
Ali beni çevirmeye devam ederken kollarımı açıp mutluluktan ölecek kadar bağırıp güldük .
"Zeynep"
Ali beni döndürürken bir yerden Zeynep sesi duydum . Tanıdık bir sesti ama Ali ile benim sesimden net duyamamıştım .
"uzay"
Ali durduğunda karşımda Uzay ve Ayhan duruyordu . Haftalardır uzayı ilk defa görüyordum benimi görmeye gelmişti . Alinin kucağında mor geceliğim ile komik göründüğümü düşünüp beni yere indirmesini söyledim . Bu esnada uzay ve Ayhan bize doğru yaklaşıyordu . Uzay yanımızda durduğunda Alinin kucağından inip birbirine girmiş saçlarımı düzeltmeye çalıştım .
"Hoşgeldin uzay"
"Noluyor burda? Yoksa pijama partisi'mi var"
Hayır der gibi başımı salladım sonra Aliye döndüm . Ali ise uzayın omzuna naber der gibi hafifçe vurup, "Biz Ayhanla içerideyiz" dedi ve gitti .
"Geleceğini haber verseydin keşke böyle karşılamak istemezdim , komikmi ğörünüyorum."
"Sen benimle dalgamı geçiyorsun"
"Anlamadım"
"Bir haftadır seni arıyorum Zeynep. okula gelmiyorsun yüz defa aradım niye telefonlara bakmıyorsun? "
"Telefonum evde kalmış"
"Ne demek evde kalmış"
"Ben artık eve gitmiyorum Alinin evinde kalıyorum "
"Neden"
"Söyleyemem özel"
Uzay sinirle saçlarını karıştırıp serçe kolumu tutarak bir kaç defa "ben senin neyinim" diye bağırdı .
"Söylesene Zeynep ben senin neyinim"
Sinirlenince farklı bakıyordu Ali gibi değil babam gibi bakıyordu . Ağlamamaya çalışarak ağzımdan bir kaç defa uzay diye ismini söyledim .
"Zeynep elini tutmama izin vermiyorsun, sana yardım etmeme izin vermiyorsun, seni sevmeme izin vermiyorsun ben seni nasıl seviyim ."
"Özür dilerim"
"Neden Aliye geldin"
"Ali benim arkadaşım"
"Ali benimde arkadaşım ama bilki ben olsam sevgilimi tercih ederdim.''
Çıkmaz bir yola girmiş gibi sustum kaldım . Bir yumru bogazıma oturmuş öylece Uzaya baktım dakikalarca baktım . Sonra yavaşca dudaklarımı aralayıp "kötü günler geçiriyorum" dedim.
Göz yaşlarım yanaklarımı ıslatıp ceneme doğru akarken uzay silip sıkıca sarırdı . Kulağıma bir kaç defa sessizce "seni seviyorum" deyip göz yaşlarım ile ıslanan dudağımı öptü . Uzay geri çekilirken pencere önünde duran Alinin bizi izlediğini gördüm . Duvar gibi duruyordu hareketsiz ve mimiksiz . Uzay çenesini başımı üzerine koyup derim bir nefes aldı . Benim ellerim boşlukta Uzay ise bedenimi sıkıca tutup beni bırakmak istemez gibi sıkıca kavramıştı .
Başımı sallayarak onayladım uzay ellerimi tutup "sevgilimi özledim akşam yemek yiyelim'mi" dedi .
"Olur"
"Akşam alırım seni"
"Tamam"
Uzay ve Ayhan giderken gülümsemeye çalışarak el salladım . Akşam yemeğe çıkmak doğrumu olurdu bilmiyorum ama sırtımdaki izler tam geçmediği için elbise giymeyeçektim .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
