Infernio Academy 2: Hell To Pay

Chapter 27: Break free

⪼ S A P P H I R E

"Don't touch me." Iwinakli ko ang kamay ng babaeng nagbibihis sa akin at sinamaan siya ng tingin. "I can handle myself." I said, still glaring. I harshly picked up the patient gown from the ground but then I noticed something...

Subject no. 2 - Sapphire Quinn

So who's the first subject? Could it be Silver? I clenched my jaw. I haven't seen him for five fucking days. I hope he's breathing fine.

"I want to see my friends." Sabi ko sa babae matapos kong magbihis. Nakita ko ang pag-aalinlangan sa kaniyang mukha kaya naman tinaasan ko siya ng kilay. 

"Hindi pwede." Inayos niya ang higaan ko at ako naman ay sinundan lang siya ng tingin.

"That's not even a question."

"Well, Ms. Quinn. Wala ka na sa larong nakasanayan mo, hindi mo na kontrolado ang mga bagay bagay." I felt anger rushing up to my whole body. Sinusubukan ba talaga ako ng babaeng 'to? 

Dinukot ko ang swiss knife na nakatago sa ilalim ng bed sheets at mabilis ko siyang nilapitan. I wrapped my arm around her neck and pointed the knife at her. "Tell me." I said in a warning tone. She tensed up. 

"Fucking tell to me where-" I was cut off by a sudden bang at the door. Nabitiwan ko ang kutsilyo pati ang babae nang maramdaman ko ang mga pamilyar na yabag na iyon. Fucking guards. 

"Punish her!" Sigaw ng babae. Wala akong nagawa kundi itaas ang magkabilang kamay ko na para bang sumusuko. Nang makitang papalapit na sila sa akin, unti-unting tumataas ang isang sulok ng aking labi. 

You're all dead.

Hahawakan na sana nila ako ngunit mabilis kong nasiko ang mukha ng isa at ibinato siya sa dalawang gwardyang nasa likuran. Pinagtutulak ko sila at tumakbo palabas ng kwarto. Ang dami kong nakitang tao sa pasilyo kaya naman iniyuko ko ang aking ulo habang mabilis na tumatakbo. 

Napatigil ako sa pagtakbo nang bigla akong bumangga sa pader. Muntik pa akong tumumba dahil nga ang hina pa rin ng katawan ko. Dalawang gwardya ang nakahuli sa akin. Nagsimula akong magpumiglas nang makitang itutusok na nila ang syringe sa aking leeg. Hell no! I don't want to sleep again!

Kumapit ako pabalik sa kanilang mga kamay. Tumalon ako at buong lakas na sinipa ng sabay ang kanilang sikmura. Napaatras sila kasabay ng pagbasag ng syringe sa sahig, tumapon ang kulay asul na likido sa loob noon. I smirked and quickly, ran and dash to the hallway. But before I could go inside the fire exit, someone pulled me back, causing me to fall. I groaned in pain.

"You're just running in circles, Sapphire Quinn." My eyes burning in hatred and anger at the sight of Mr. President smirking at me. He pulled out a syringe and after a split second, everything went black.

***

I gritted my teeth, preventing myself from screaming. 

Too much pain.

Too much pain.

Too much pain.

"AAHHHH! STOP!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko at tuluyan na akong napasigaw. I feel like I'm undergoing through lobotomy or electric shock therapy because I couldn't feel anything aside from electricity. It was rushing through my veins and my brain. Sobrang sakit! 

Ngunit imbis na hinaan ang boltahe ng kuryente, nilakasan lang nila iyon kaya mas lalo akong nangisay. Hindi ko na nagawang magpumiglas. All I can do is grit my teeth, clench my jaw and ball my fists. 

I feel helpless.

Kumawala na ang luha mula sa aking mga mata dahil sa labis na sakit. Sinubukan ko ulit magpumiglas ngunit lalo lang lumalala ang sakit na nararamdaman ko.