A Fangirl's Fantasy

30: Reality

“Melanie, don't leave me.”

“Please.. stay.”

“I'm sorry.”

“Parang awa mo na, ipaubaya mo na sa akin 'to!”

“Save me, Mel. I'm begging you..”

“You're back.”

Sumikip dibdib 'ko at maagang napamulat sa mga napaginipan. Masyadong magulo at hindi malinaw, kung sino sino ang nagsasalita sa panaginip 'ko na hindi 'ko na maintindihan.

Habang nakatitig sa kisame ay hinimas 'ko ang naninikip 'kong puso. Pero 'di 'ko rin namalayan na nandito pala ako dinala pagkagising 'ko. Nakikita 'ko naman ngayon si Daddy. Hindi niya kasama si Mommy kaya gulat 'ko rin no'ng siya lang mag isa.

Sobrang pula ng ilong niya galing sa iyak. Hawak niya ang kamay 'ko samantalang ako ay nakahiga lang na kinakapa ang pisngi niya. He kissed my hand and hugged it, “Princess.. please wake up.”

Kagigising 'ko lang, a? Kagigising 'ko lang umiiyak na naman ako? Totoo pala talaga.. kapag nadedepress ka na o sobrang nasasaktan ka na, walang araw na hindi ka iiyak. Nararanasan 'ko na siya ngayon.

“I'm sorry. Sana maintindihan mo ang Daddy..” he sniffed. “We may be busy and always going out for business trips, pero hindi pa 'yon sapat Mel para makapagbayad kami dito. I love you.. I always will..”

Ni hindi pa ako nakakapagtanggal ng muta, umiiyak na agad ako. Bwisit 'yan.

“Your mom and I had a fight.. at first, it was just a one simple fight. But last night, she opened up to me. She told me to fight. To not give you a deadline and just wait for you to come back.. dahil naniniwala siyang babalik ka.”

“Mel, i believe in you. I really do. I believe that you're still there.. fighting. But please.. atleast give me a sign that you'll be back to us. Natatakot na ako.. minsan 'ko nang pinagtulakan na babalik sa amin ang Kuya mo but he didn't. S-siguro chain reaction na lang.. nanyari sa'yo ang kung ano ang nanyari sa Kuya mo. It was a again.. the truck who brought you here.”

Humikbi ako. Ayaw 'ko na. Gusto 'ko nang umalis dito. Please, back in the fantasy world, please! Umagang umaga ito agad ang bumungad sa akin? It hurts you know.

Seeing your parents cry in front of you, begging for you to come back as if nagrerebelde ka. Hindi ako makapagsalita dahil sobrang sakit na talaga sa puso. This was my first time. First time 'kong umiyak sa akin ang magulang 'ko.

I can no longer handle the pain.. i can't. Please.. stop.

“I love you, princess. Please come back.”

***

Kalalabas 'ko lang ng unit. Nagtext sa akin si Rusell para kamustahin ako. Syempre, sasayangin 'ko pa ba ang pagkakataon? Kailangan 'ko rin kasi talaga ng makakasama ngayong sobrang lalim ng pino problema 'ko. Kaya inaya 'ko siyang magkita kami.

Pag ako may problema, hindi 'ko kaya ng magisa lang ako. Mas gusto 'ko 'yung may makikinig at dadamay sa akin. I don't want to be alone when I am not okay.