Perimus is één van de grootste rijken die de wereld kent. Het is het mystieke middelpunt van de aarde; daar waar draken verhandeld worden, mensen van over de hele wereld bijeen komen, waar kusten zijn met honderden machtige schepen en fortuinen kunn...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Kissa ontdooide pas uit haar bevroren schok toen ze samen met Sergio het steegje door schoot. De wereld kwam in een klap weer bij haar binnen; haar voeten roffelden over de stenen heen, het geroep van de matrozen klonk achter haar en de muren flitsten voorbij. Sergio hield haar arm stevig vast. Kissa wierp een blik over haar schouder. Achter hen rende Ope, met de gehele woedende bemanning van het schip van de zoon van Vitum Legumino achter zich.
Ze hadden nog nooit zo diep in de problemen gezeten.
Sergio, Ope en Kissa waren als kind vaak in de problemen gekomen. Vaak hadden ze in deze situatie gezeten; rennend voor vissers of lokale handelaren die ze boos hadden gemaakt als ze in hun wildheid iets kapot hadden gemaakt of zoiets dergelijks. Kissa voelde de adrenaline dan ook, dat gevoel van razende energie dat zowel voortkwam vanuit angst als een opwindende soort spanning. Het leek nu alleen heel anders. Nooit had haar hart zo hart gebonkt, nooit had ze zo hard gerend, nooit had ze de gevolgen van haar daden niet meer kunnen overzien.
Nooit had ze een draak losgelaten.
Nooit had ze het Opium verwoest.
Nooit had ze de mannen van een Vitumszoon achter zich aan gehad.
'Hierheen.' Siste Sergio toen ze het steegje uit schoten - hij rukte haar mee naar links.
Met zijn drieën denderden ze door de straten van Opiala heen. Mensen die hun alledaagse zomerse routine doornamen, moesten aan de kant springen om hen te ontwijken; ze braken door gezellig kletsende buren heen, ze zoefden langs een man die sleepte met een emmer vol regenwater en sprongen over de krijttekening heen die een paar kinderen op straat aan het maken waren. De burgers riepen hen geïrriteerd na, de matrozen bevalen hen om te stoppen en de hongerige meeuwen kraaiden door zonder enig besef te hebben van de paniek die op dit moment door Kissa's lijf gierde. De zon brandde.
Sergio wierp een gehaaste blik achter zich. Hij schold hijgend, trok haar richting een zijweggetje en rende daar doorheen. 'Ik denk- ik denk dat we ze kunnen kwijtraken als we gewoon blijven zigzaggen. Dat remt ze af.'
Kissa knikte, maar was er niet helemaal bij. Haar hoofd leek te drijven op die binnenkomende golven van angst. Paniek verlamde haar binnenste; ze merkte pas minuten en straten later dat haar kuiten staken, dat haar longen zonder lucht leken te zitten en haar keel in vlammen stond. Ze had het gevoel alsof haar lichaam zou neerstorten, maar ze liet zich als een lappenpop leiden door Sergio, die haar telkens de hoek om trok en in blinde paniek elke kant uit rende.
En net toen ze dacht daar haar benen zouden opgeven, keek hij achter zich en slingerde hij haar een steegje in. Ze had willen blijven rennen, maar hij stopte haar, trok haar richting de nis van een achterdeur van een woning en duwde zijn hand tegen haar mond voor ze iets had kunnen zeggen.
Kissa had hem geërgerd van zich af willen slaan, maar dat was voordat ze de voetstappen van de matrozen dichterbij hoorde komen.
Een moment lang, staarden ze met ingehouden adem in elkaars gezichten.
