Perimus

44

'Vorige week was het boterkoek en nu druiven?'

'Druiven zijn GOED voor mij!'

'Niet waar! Niet teveel. Je moet ook gewoon vogelzaad eten, net zoals normale vogels.'

'Druiven.'

'Vogelzaad.'

'Druiven.'

'Vogelzaad.'

'Druiven.'

'Weet je wat? Je mag ook gewoon naar de raventoren toe gaan en tegen hen aan zeuren.'

'Raven... niet aardig tegen Iri.'

'Ja, nou - ga dan met de duiven praten. Zoek vrienden zeg, jeetje.'

Iri schudde zijn kop koppig, fladderde op Ra's schouder en kraste vals.

'Hou nou eens op zeg.'

De eetzaal was die ochtend rustig. De meesten sliepen op hun vrije dagen nog uren uit voordat ze eindelijk naar de eetzaal schuifelden. Het zonlicht was nog zwakjes, de ochtend koud. Kissa hoorde mensen praten en lachen.

'Dus... hoe ging het bij de Vitum?' Vroeg Job aan Kissa.

'O, ja - goed.' Kissa knikte. Haar ogen gleden naar Theo. 'Hij zei me dat jij met het toernooi meedeed. Ik doe vanaf nu ook mee.'

Theo's ogen lichtten op. 'Echt? Ik wist niet eens dat je het overwoog.'

Kissa haalde haar schouders op. 'Eir is buitengewoon goed... ik kan een kans wagen, niet?'

Theo knikte. 'Het is kinderspel als je een goede draak hebt die je goed hebt getraind. Vorig jaar-'

'Kissa.' Nova dook naast haar op en zette haar handen op het tafelblad. Iedereen viel abrupt stil; zelfs Iri hield meteen zijn snavel. 'Heb je vandaag iets te doen?'

'Eh-' Kissa's ogen gleden over de tafel. 'Nee, denk- denk het niet.'

'Oké - wees over een halfuur buiten met een paard. Ik ga je meenemen naar mijn huis.'

'Jouw-'

Maar Nova verdween al. Kissa keek haar overrompeld na, maar besloot die woorden gewoon te accepteren voor wat ze waren.

Een halfuur later reed Kissa voorbij de poorten van de school op een paard, met Nova naast zich. Het was een mistige, grijze dag en het water was in de lucht te voelen. De hemel was donker, de verte niets meer dan troebel. Kissa's handen waren koud.

'Dus... waarom word ik zo plotseling uitgenodigd naar jouw huis?'

'Mijn oom vertelde me dat je mee gaat doen aan het toernooi.' Zei ze. 'En je moet je voorbereiden op het feest.'

'En dat houdt in...?'

'Je ziet het wel.'

Nova's huis was geen huis; het was een paleis. Het was kleiner dan het paleis van de Legumino's, maar het moest honderden keren groter zijn dan Kissa's hut - duizenden keren. Het was een enorm, wit gebouw dat bovenop een rots stond aan de noordkust van het eiland - vlakbij de steigers waar ze hier voor het eerst aangemeerd had. Drie torens met bolle daken rezen tussen de grijze mist uit en twee enorme, kastanjehouten deuren wachtten op hen bij aankomst. Op de deuren waren houtsnijwerken van draken en golven en bloemen geplaatst. De ijzeren klopper was in de vorm van een kop van een draak gesmolten en zwarte erkers hingen voor de ramen. Hoge hekken omsloten hen.