Perimus is één van de grootste rijken die de wereld kent. Het is het mystieke middelpunt van de aarde; daar waar draken verhandeld worden, mensen van over de hele wereld bijeen komen, waar kusten zijn met honderden machtige schepen en fortuinen kunn...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Het zwaard beefde in Kissa's handen. Haar hart bonkte tegen haar ribbenkas aan en haar knieën voelden wat zwakjes. Een zwakke zomerbries kolkte over de binnenplaats heen. De hemel was blauw. Raven zaten op de rand van het dak toe te kijken.
Lavabo stond tegenover haar. Zijn lichte haar waaide met de wind mee. Hij keek haar aan met een onheilspellende fonkeling in zijn donkere ogen. De jongens om hen heen joelden voor hem. Kissa voelde de schaamte nu al.
Haar ondergang duurde echter niet lang. Lavabo haalde uit, zij sloeg zijn zwaard blindelings aan de kant. Ze zag zijn gezicht woedend vertrekken. Het was alsof ze kromp toen hij zo agressief naar haar toe kwam stormen. Ze haalde weer naar hem uit en dat gaf hem de kans om zijn zwaard achter de hare te haken.
Kissa's arm draaide, ze kermde en lag het volgende moment al op de grond terwijl haar zwaard verderop op de grond kletterde.
De jongens lachten. Kissa was een beetje ontzet door de plotselinge klap van de vloer en merkte dan ook pas een moment later dat Lavabo zijn zwaard op haar borstkas had gericht.
Hij keek haar aan met een grijns die Kissa plotseling niet alleen beschaamd maakte, maar ook een beetje bang. Het was alsof er een schaduw van onheil over zijn gezicht was gevallen. Zijn ogen fonkelden met veel te veel plezier.
En dat was toen de gedachte door haar heen schoot: wat als hij haar nu gewoon neer zou steken - hier, te midden van het plein terwijl iedereen toe zou kijken?
Zijn grijns werd breder met dat die gedachte door haar hoofd gleed. De zon achter zijn hoofd hulde zijn gezicht in de schaduw terwijl hij zo op haar neerkeek. Een moment van pure spanning ging voorbij, toen zag ze zijn armspieren aanspannen, zijn gezicht vertrekken en even - heel even - dacht ze dat alles al voorbij was voordat ze iets kon doen, maar dat was toen er een stem over het plein heen blafte.
'Lavabo!'
Lavabo keek geschrokken op. Dorias stond nu wat ontzet toe te kijken, alsof hij zich af vroeg of hij had gezien wat Kissa ook had gemerkt. De andere belangrijke mensen stonden er wat achterdochtig fronsend bij. Ze leken een beetje twijfelachtig over Dorias' reactie.
Lavabo beet zijn kaken op elkaar, haalde zijn zwaard weg en wierp Kissa nog één laatste blik toe.
En toen spuugde hij in haar gezicht.
Kissa wendde haar hoofd af, schold en veegde zijn spuug verontwaardigd van haar gezicht. Ze wilde overeind krabbelen en iets doms zeggen, maar voordat ze overeind stond, hoorde ze zijn lach al. Hij had zich omgedraaid en liep het binnenplein nu af, zwaaiend met zijn zwaard alsof het speelgoed was.
Ze stond daar een paar seconden naar hem te staren. Ze was te verontwaardigd en ontzet om ook maar iets te zeggen. Sommige jongens lachten, sommigen leken wat ongemakkelijk en leken zich af te vragen of ze Lavabo moesten volgen. Nova stond daar slechts, met een vlak gezicht, zwijgend terwijl haar ogen Lavabo volgden.
