Perimus

84

~•~ DEALS MET DE DUIVEL ~•~

De Vleermuizen leken dit hele deel van de stad onder hun bewind te hebben. Kissa liep daar, slapjes van een verloren gevecht, gebroken en moe, verslagen en gepijnigd, door de donkere straten terwijl de twee Vleermuizen haar mee leidden. Ze zag Vleermuizen, ratten, zelfs burgers: allemaal droegen ze wapens of spullen om de blokkade mee te verstevigen. Ze staarden haar na en Kissa kon ze niet aankijken.

Vals worden hadden haar geraakt, en misschien wel omdat ze gedeeltelijk waar waren geweest. Ze had nauwelijks naar de Karkassen om willen kijken, had er misschien zelfs niet aan herinnerd willen worden. Ze had haar troepen achteloos uit de stad getrokken en had niet eens nagedacht; nagedacht over wat de mensen hier door zouden maken. Ze had wijn gedronken, gelachen, aan dure diners gezeten, en hier zaten deze mensen, al maanden in hongersnood en angst.

De Vleermuizen brachten haar naar een huis vlakbij de Maanwijzer. Het leek een huis van een burger die zijn woning open had gesteld voor de opstandelingen: het was netjes en ingericht. De Vleermuizen leidden haar de trap op en Kissa gaf geen verzet.

Één van hen duwde haar neer op het bed. Hij knoopte haar polsen aan de spijlen van het bed. Het touw sneed in Kissa's huid.

'Mag ik wat vragen?' vroeg ze aan de gemaskerde figuren.

De jongen of man gaf een ruk aan de knoop, waardoor Kissa haar bloedsomloop voelde knellen. Allebei de Vleermuizen gaven geen antwoord.

'Was het hier echt zo erg als Val zei?'

De jongen knoopte de knoop vast, zuchtte, hurkte voor haar neer en trok zijn masker weg.

Het was geen rat: het was een burger, en hij had rood haar, sproeten en twee vriendelijke, bruine ogen.

Kissa herkende hem als één van Ope's broers.

'Ja,' zei hij tegen haar.

Kissa fronste. 'Fahri?'

'Pa is dood,' zei hij vervolgens, zonder weg te kijken. 'Het geld was leuk, Kissa, maar toen ze de brieven vonden, hebben ze hem opgepakt en meegenomen.'

Hij grijnsde verbitterd en stond op.

Kissa had geen woorden.

'Wat?'

'We kregen zijn lijk terug,' zei hij. 'Bij de voordeur. Ope heeft je vast niet verteld wat er in de brieven staat die hij krijgt hè?'

'Ik heb- Ope was-'

Ze had Ope eigenlijk al een hele tijd niet gesproken.

'Ja,' zei Fahri kort. Hij liet zijn ogen in walging over haar heen glijden. 'Dat zei hij ook, inderdaad. Dat je veranderd was.'

Ze keek hem sprakeloos aan. Er knelde een brok in haar keel.

'En nu vecht hij in jouw troepen,' zei Fahri zacht. 'Nu vecht hij voor jou zodat hij kan sterven voor jou zoals pa deed.'

Kissa wilde iets zeggen, maar hij was de deur al uitgelopen en de tweede Vleermuis vertrok ook. Ze hoorde het slot dichtklikken.

Ze zat - lag soms - daar misschien wel uren. Het leek onmogelijk om in slaap te vallen, maar toch begon haar lichaam op te geven tegen de tijd dat de zon opgekomen was. Ze viel zittend, met haar hoofd in haar vastgebonden armen in slaap en tegen de tijd dat iemand haar wekte, was het al weer bijna donker. Oranje zonnestralen wierpen zich via het raam naar binnen. Ze had niet eens geprobeerd om te ontsnappen.

'Goedemorgen koningin.'

Een Vleermuis sloeg haar treiterend tegen haar wang. Kissa tilde haar zware hoofd op. Haar schedel stak van vermoeidheid en haar nek deed pijn van het liggen, haar spieren waren verstijfd en haar handen bleven tintelen omdat de touwen zo strak zaten. Ze wendde haar gezicht af van de Vleermuis.