Perimus

71

~•~ DE UITNODIGING ~•~

'Je weet wat dit betekent toch?'

'Ja.'

'Je weet wat je veroorzaakt, toch?'

'Ja.'

'Je weet wat voor gevolgen dit kan hebben, toch?'

'Ja.' Kissa's ogen gleden over de raad. 'Ik stop alle handel met de Robijnenburcht. Alle aanvoer. Ik ben pas bereid met ze te onderhandelen als ze me erkennen als de ware Vitum van de Opalusburcht.'

De raad was stil. Iedereen staarde zwijgend voor zich uit en de brief van Vitum Legumino lag daar, als een oplichtende schietschijf op de tafel, wachtend op reacties, wachtend op verschillende meningen, breuken, onenigheden... problemen.

Vitum Encalyptus knikte. 'Sterke keuze, sterke keuze.' Mompelde hij vrolijk. Hij knikte vastbesloten. Hij torende boven de rest van de figuren uit. 'Dat krijgen ze er van.'

Dagmund was bleekjes toen hij op stond. Hij leek nerveus. 'Mijn taak is om mijn eerlijke mening te geven, en ik moet toch echt zeggen dat ik het breken van de handelscontacten met de Robijnenburcht een zeer slecht idee vindt.'

'Onderbouw je mening.' Zei Kissa. Ze leunde met haar handen op de raadstafel en hield haar hoofd schuin.

Dagmunds ogen schoten over de rest van de leden. Hij slikte, zuchtte.

'Het zou betekenen dat ze veertig procent van hun voedselinvoer gaan missen. Wij zijn hun grootste grootste graanbrenger.' Zijn ogen gleden naar Kissa toe. 'Je zou een hongersnood laten uitbreken.'

'Je zegt dat gewoon omdat je je eigen contacten met de Robijnenburcht niet in gevaar wil brengen.' Zei Karim.

Kissa bracht hem tot zwijgen met een kort gebaar. Ze zuchtte.

Karim stond op. 'Het is juist een beter pressiemiddel. De Legumino's zullen genoodzaakt zijn om je te erkennen als Vitum.'

'Ik ga eerlijk zijn,' zei Gregor, 'de Legumino's zullen geen zorgen hebben. Als er veertig procent minder voedsel binnen komt, dan zullen zij alsnog de twintig opeisen die ze voorheen hebben gebruikt. De enigen die zullen lijden onder deze beslissing zijn de burgers, de boeren, de armen.'

Kissa knikte. Ze wipte ongeduldig met haar been, staarde nadenkend voor zich uit.

'Ik wil geen onschuldige mensen benadelen.' Zei ze. Karim zuchtte, zeeg weer op zijn plaats neer. 'Er moet een andere manier zijn.'

'Je kan er wellicht mee dreigen.' Zei Iris.

'Een dreigement zonder uitvoering is zwak leiderschap.' Zei Karim. 'Dat zullen de mensen snel doorkrijgen.'

'Leiderschap dat slechts de armen benadeelt is ook slecht leiderschap.'

'De Legumino's zijn slimmer dan dat.' Zei Olivier. 'Ze laten heus geen hongersnood uitbreken. Hooguit zitten ze een paar maantellingen in schaarste.'

Iris schudde haar hoofd. 'Hun eer is te groot. En daarbij krijgen ze steun van de Saffierenburcht, dus zelfs al zouden we de handelscontacten breken, dan zouden ze hun resterende voedseltekort alsnog uit de Saffierenburcht kunnen halen.'

'Maar dat is duurder en het duurt langer.' Zei Olivier.

Iris knikte.

'Persoonlijk heb ik er ook geen vertrouwen dat de Legumino's je om die reden zouden erkennen als Vitum.' Dagmund zeeg weer neer. 'Ze zijn erg op hun eer gesteld.'

Vitum Encalyptus sloeg alles vermaakt gade. Hij zat daar, met zijn ellebogen op tafel, zijn handen tegen zijn gezicht gedrukt, kijkend naar de gesprekken die als pingpongballen heen en weer sloegen. Hij keek naar Kissa op.