Perimus is één van de grootste rijken die de wereld kent. Het is het mystieke middelpunt van de aarde; daar waar draken verhandeld worden, mensen van over de hele wereld bijeen komen, waar kusten zijn met honderden machtige schepen en fortuinen kunn...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De dag ontbrandde in vuur en de zon wierp haar kleuren de hemel in. De vrieskou sloop als een glinsterende dauwbodem over de velden, het eerste laagje dunne sneeuw plakte aan de aarde en de grijsheid van de winter wachtte de zon verderop op. Niemand wist waar ze was. Dat zou nog even zo moeten blijven.
De vraag borrelde als eerst op bij de Vitum, die ook die ochtend in alle vroegte over de velden van de school liep die hij in zijn jongere jaren had gebouwd. Geen leraar had haar gezien sinds gisteren. Nee, geen idee - was ze de stad niet gewoon in gegaan om de overwinningen van haar vrienden te vieren?
Het tweede persoon wie de vraag bezig hield was Lavabo, die net na de dageraad bij de drakenpier liep, zwaard aan zijn zijde, adrenaline in zijn hart, klaar om Heda te halen voor een strijd waarvan hij zeker was dat hij hem zou winnen. Elias wist niet waar ze was en het kon hem ook niet schelen. Nee, waarschijnlijk lag ze gewoon in haar bed te zwelgen van verdriet. Nee, niet gezien na gisteravond. Hoezo? Ze kan weinig uithalen.
Theo was de derde die door de vraag getroffen werd. Vlak na dageraad, aan de ontbijttafel, met de vrienden om hem heen die hem altijd zouden blijven steunen. Er was iets met Elias. Daarna niet meer gezien. Heb je al in haar slaapkamer gekeken?
Het vierde persoon was het laatste persoon dat haar die avond had gezien. Ver na dageraad, schrok Nova wakker uit iets waarvan ze niet wist of het een herinnering of droom was geweest. Alles vaag. Haar benen wiebelend, haar hoofd bonkend van de pijn. Nee, hoezo zou ik met die rat bezig zijn - ik moet zo het veld op? Weet ik veel, ze is gewoon van me weggelopen gisteren, was weer boos of zo. Nee, na dat met Elias, niet meer gezien, o - was ze bij jou? Spijtig genoeg heb ik geen idee, ik wou dat ik het wist.
'Dus... wat is je plan nou eigenlijk? Hier slapen en dan...?'
Kissa keek naar Leah op. Het personeel had even kleine kamers als de studenten, maar sliepen in de kelders en niet op de bovenverdiepingen. Er was geen raam met uitzicht; slechts een troebel verlichtte ruimte met een bed.
'Ja, bedankt dat je me binnen liet.' Mompelde Kissa. 'Ik weet dat het al laat was.'
'Nee, geeft niet.' Ze vouwde één van haar uniformen op. 'Misschien kan ik maar beter alvast wennen aan weinig slaap.'
Kissa's ogen gleden over haar heen en bleven steken bij haar buik. Er was nog weinig te zien. Leah ving haar blik.
'Ik wil niet dat iemand me gaat tegen houden.' Zei Kissa toen. 'De Vitum wil niet dat ik meedoe, Nova niet, Theo, Ra, Job en Rudy ook niet.'
