Perimus is één van de grootste rijken die de wereld kent. Het is het mystieke middelpunt van de aarde; daar waar draken verhandeld worden, mensen van over de hele wereld bijeen komen, waar kusten zijn met honderden machtige schepen en fortuinen kunn...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Goedemorgen.'
Kissa schrok op toen iemand een enorm, zwaar, bruin boek op de tafel voor haar met een klap neer liet vallen.
Om haar heen klonk het geroezemoes van de andere dienstmeisjes. Ze zat op dit moment in de eetruimte; hier aten alle koks, dienstmeisjes, knechten en tuiniers het ontbijt en het diner. Het was een ruimte die opgemaakt was uit een paar lange, ruwe houten tafels met wat banken. Voor Kissa lag een kommetje met een grijze pap. Ze keek geschrokken op.
'Rasmus.'
Hij glimlachte. 'Ik heb begrepen dat jij niet kan lezen en zo.'
Kissa zag dat er een paar meisjes naar hen omkeken. Meestal zat ze alleen; ze was te bang om bij Leah en de rest van de meisjes te zitten en Sibel ontbeet meestal zo vroeg dat ze Kissa net voorbij liep. Clara zat vaak bij Leah, maar Kissa wist niet helemaal wat ze van hen allemaal moest denken.
'Jij-' ze trok haar wenkbrauwen op, 'jij gaat me dat leren?'
Rasmus knikte alsof dat logisch was. De bonte plek bij zijn oog had een bruingele kleur aangenomen; het begon weg te trekken. 'Als er iemand is in dit paleis die moet kunnen lezen, dan ben ik het.' Zei hij. 'Anders kan ik geen brieven doorgeven. O, en ik had niet echt iets te doen. De Vitum zei dat Ali Hadir het je leert als ik bezig ben - omdat ik niet echt in dienst ben van hem, maar nou ja, nu heb ik tijd.'
'O.' Kissa glimlachte zwakjes. 'Ja eh- oké.'
Rasmus schoof het boek naar zich toe en gooide zijn benen over de bank.
'Wat? Nu?' Vroeg Kissa.
'Wat denk jij dan?' Vroeg Rasmus, met een kleine frons. Hij opende het boek; stof dwarrelde op. 'Ik heb niet de hele dag de tijd.'
'Maar ik-' Kissa aarzelde, maakte een gebaar richting de deur, 'ik moet zo-'
Rasmus keek om zich heen. 'Maakt niet uit.' Zei hij. 'De Vitum zegt zelf dat dit voor gaat.'
'Maar wat als Helga-'
'Ik verzin wel wat als ze je gaat zoeken.' Zei hij. Hij glimlachte, wees naar de speld op zijn borstkas. 'Daarmee krijg je alles voor elkaar.'
'O.' Kissa knikte. 'Oké.'
Rasmus leerde haar eerst over het alfabet; over de zesentwintig letters die zij uit haar hoofd moest leren van hem. Hij wees wel telkens aan hoe elke letter er uit zag, maar Kissa kon ze niet zo goed onthouden. Na een tijde lukte het haar om het hele rijtje op te zeggen, maar nog altijd zag ze geen verband tussen de tekens en de klanken.
'Dus, wat staat hier dan?'
'Ehh-' Kissa staarde een beetje wanhopig naar de tekens in het boek. Ze kneep met haar vuisten en twijfelde. 'Een F?'
'Nee.' Zei Rasmus. 'Dat is een E - die had je net ook al fout.'
'O.' Kissa trok haar lippen in. Haar schouders zakten een beetje naar beneden. 'Wat is een F dan?'
