Perimus is één van de grootste rijken die de wereld kent. Het is het mystieke middelpunt van de aarde; daar waar draken verhandeld worden, mensen van over de hele wereld bijeen komen, waar kusten zijn met honderden machtige schepen en fortuinen kunn...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Kissa was zo woedend dat ze het bloed in haar aderen voelde koken. Haar oren suisden, haar vingers beefden, haar handen waren gebald tot vuisten en haar hart bonkte met een zekere kracht die zo sterk was dat het voelde alsof er een letterlijke hitte in haar borstkas aan het rond woelen was. Haar voeten stormden over de stijgers heen. Alle ogen die de hare kruisten, voelden verdacht, voelden vreemd, voelden gevaarlijk.
Maar haar angst kon niet boven haar bulderende woede uit komen.
Ze ramde op de deur van Sergio's hut.
'Doe open.' Siste ze, toen er geen geluid klonk aan de andere kant van de deur.
Ze ramde harder tegen de deur aan.
'Sergio - ik zweer, als je nu niet open doet-'
Maar dat was toen haar ogen op Sergio vielen, die verderop op de stijgers verstijfd was van schrik. Hij keek haar met grote ogen aan. Het leek er op dat hij zojuist de hoek om was geslagen en gewoon naar zijn huis had willen wandelen; hij had haar niet verwacht te zien. Zijn vuist klemde zich even om een bundeltje dat hij in zijn hand droeg.
En heel even, voor een fractie van een seconde, verwachtte Kissa dat hij zich om zou draaien en weg zou lopen, maar hij bleef gewoon op zijn plek staan toen Kissa naar hem toe stormde. De tranen braken al langs haar ogen heen voordat ze hem bereikt had.
Ze gaf hem een duw. 'Je hebt het ze verteld!' Riep ze in tranen uit. Het kon haar niet eens schelen wie haar kon horen. Ze duwde hem nogmaals - deze keer strompelde hij een beetje ontzet achteruit. 'Je hebt het ze verteld, of niet soms?! Klootzak! Jij-'
Hij duwde haar terug toen ze hem een derde keer duwde. Zijn gezicht stond verward; verward alsof hij haar woorden en tranen niet begreep. Hij stond een paar seconden lang zwijgend naar haar te kijken voordat hij antwoordde.
'Wat doe je hier?' Vroeg hij. Zijn ogen gleden richting zijn hut - toen weer naar haar. 'Wat doe je bij mijn hut? Ik dacht-'
Het was alsof er een explosie in haar los barstte. Ze beet haar kaken woedend op elkaar. 'Je wéét wat ik hier doe!' Siste ze naar hem. 'Doe niet zo onnozel! Je wíst het; je wíst wat ze ging doen!' Ze snakte naar adem. 'Hoe kon je?!'
'Wie?' Vroeg hij fronsend. 'Waar heb je het over? Waarom- wat is er aan de hand?'
'O! Alsof je geen idee hebt!' Riep Kissa.
'Ik heb ook geen idee!' Snauwde hij geïrriteerd terug. Een paar mensen waren naar hen aan het staren; grote ogen, halfopen mond. Hij keek even nerveus om zich heen. 'Praat... praat gewoon zachter, oké? Je trapt een hele scène.'
Een cynische, ongelovige lach rolde over Kissa's lippen. 'O, het spijt me zeer.' Spuwde ze naar hem. 'Ik zal wel geen scène meer schoppen. De volgende keer als één van je vrienden een dolk tegen me aanhoudt, zal ik het je wel gewoon even toefluisteren. Dat-'
