SAMANTHA JOIE's POV
Nakita kong papalapit sina Gian at Natalie. Ang sakit sa mata. Ang sakit sa puso. Bakit ganito? Bumabalik lahat. Umaasa pa din siguro kasi ako na babalik kami sa dati kahit pinapakita na sa 'kin ng lahat na, wala nang pag asa.
"Hmm... Hi Samantha!" Greetings from Natalie na medyo nashashy pa kunware pang mahinhin eh napaka dimonyita naman!
I nodded lang. Sa lahat ng ginawa niya sakin, she can't just hi, hi me nalang! Ugh
"Uhm.. So... *sighs* Alright. Ako yung may kasalanan ng lahat." Sabi niya, at nagulat ako at napatingin sakanya.
"Ako yung may kasalanan kung bakit ka nasasaktan ngayon. Kung bakit ka nag iisa ngayon. Because of me, nawala yung love of your life. That's why I am really sorry, Samantha." Best actress of the year? Pero teka, alam na ni Gian ang lahat?
"Gian... Natatandaan mo na ba 'ko? Nandito ka ba para bumalik sakin?" Sabi ko kay Gian na may pananabik habang hawak ko ang mga kamay niya.
"No, we're here because my girlfriend wants to apologize and wants to be friends with you."
<//////3
Tumulo yung luha sa mga mata ko, at bigla kong binitiwan ang paghawak ko sa mga kamay niya.
Tumalikod ako sa kanila at nagpunas ng luha.
"Are you okay?" Tanong ni Gian.
"*sniffs* o-of course I'm o-okay.... Natalie, we're fine now. We're okay.. I have to go... *sniffs*"
"THANK YOU SAMANTHA! See you around!" Sabi ni Natalie at nadinig ko pang nagsalita siya.
"Babe, I'm so happy that me and samantha were now okay."
"Tara na." Sabi naman ni Gian.
Naglakad ako papunta sa hotel namin habang patuloy na tumutulo ang luha sa mga mata ko.
Sinalubong ako ni Kath, pinunasan niya ang luha ko.
"AT BAKIT UMIIYAK ANG BESTFRIEND KO?!"
"Kath... He knew it."
Kath looked away.
"Alam mo?" Tanong ko sakanya.
"Kanina ko lang nalaman and i was about to tell you pero i forgot nung tinawag ako ni Josh eh."
"Pinagmukha niyo naman akong tanga eh!" Umiyak ako lalo at tumakbo papuntang kwarto.
Dumapa ako sa kama, at umiyak ng umiyak. Walang katapusang pag iyak!
T_________T
Kinakatok nila ang pinto, at tinatawag ako.
"Sam, buksan mo yung pinto. Oo alam ko hindi ko nasabi sayo. Pero Sam, hindi ko kasalanan na nasasaktan ka ngayon dahil lang hindi ko sayo nasabi. Pero 'wag mong idamay yung mga tao sa problema mo dahil lang nasasaktan ka magagalit ka na sa mga taong nakapaligid sayo. Okay, Im sorry." Sabi ni Kath over the door, pero parang siya pa yung galit. Haay bakit ganito?!
Nasaktan lang naman ako dahil alam na pala niya at hinayaan pa niyang mag mukha akong tanga! :(
Doble yung sakit, nahihirapan na pala silan pakisamahan ako dahil puro sama ng loob ang binibigay ko sakanila. Haay, bestfriend ko ba talaga siya?
Nung medyo naging okay na 'ko, lumabas ako at nagpahangin sa labas. Gabi na pala. 'Di ko alam kung nasan sila. Pero parang may nasight akong bonfire sa gawi dun, sila siguro yun.
"AY BUTIKI!"
"BUTIKI? Gwapong butiki ko naman." Si Kevin pala. Akala ko kasi ako lang tao dito kaya nagulat ako.
