1.Bölüm

13K 243 25
                                    

MEDİADA Kİ AYAZ IN EVİ :)

GECE'NİN HÜZNÜ

GECE'DEN

Tam bir yıl oluyor. Bir yıl önce hayatımın en büyük acısını yaşadım. Kollarımda âşık olduğum adam öldü. O gün yaşadığım acının tarifi yok. O gün bende öldüm. Ölümün tüm soğukluğunu dört bir yanımda hissettim. Kalbimin içinde öyle bir volkan patladı ki, yangınıyla hem kendimi hem de herkesi yaktım. Sevdiğim adamı benden çalanları yerle bir ettim. Öldürdüm onları. Ben Gece adım gibi gecenin tüm karanlığını, soğuğunu içimde barındırıyorum. Ben kim miyim?

Dediğim gibi ben Gece, tıpkı gece gibi karanlığım. Ellerim kan kokuyor. Tenim yaşasam bile dünyanın cehenneminde yanıyor. Sevdiğim adamın sırları artık bana bulaştı. Karanlık gecede başkayım, güneşin aydınlattığı ama beni aydınlatamadığı gündüzlerde başkayım.

Gündüz lisesine giden normal, sıradan bir öğrenci. Gece intikam peşinde koşan, ölen sevgilisinin düşmanları ile baş eden gizemli, maskeli kızım. Gece lakabım MASKELİ...

Bu lakabın nedeni tanınmamak için siyah giyinip maske ve şapka takmam. Hiç kimse kimliğimi öğrenemedi. Asla öğrenemeyecekte.

Dışarıya baktığımda gece olmuştu. Yine kalkıp siyah taytımı, kalçalarımı kapatan siyah gömleğimi, siyah şapka ve maskemi taktım. Depodan hızla çıkıp ağır adımlarla ıssız sokakta ilerlemeye başladım. Yarın yeni okuluma gidecektim. Tek değil sevdiğim adamdan Sertaç'tan bana kalan en iyi üç kardeşimle gideceğim. Ege, Efe ve Çağrı üçü de Sertaç öldüğünden bu yana hep yanım dalardı. Şu saçma hayatta onlardan başka hiç kimsem yok. Evet kimsesizim. Yetimhanede iken on yaşında evlatlık edindim. Beni evlatlık alan aile çok kötü insanlardı. Her gün döver ve işkence ederlerdi. Daha fazla dayanamayıp on beş yaşında evden kaçtım. Issız sokakta korku ile ilerlerken bir grup serseri karşıma çıkmıştı. Bana saldıran iğrenç ellerden beni Sertaç ve çetesi kurtardı. Sonra birbirimize âşık olduk. Çok mutluyduk ama mutluluğumuz iki yıl sürdü. Sertaç'ı ben on yedi yaşındayken geçen yıl öldürdüler. Bana haber geldiğinde koşup bakmaya gittim. İnanmıyordum ki. Sevdiğim adamın beni bırakıp gideceğine, yine öksüz kalacağıma inanmıyordum. Issız sokakta yerde ruhu alınmış bedenini gördüm. Sert, soğuk betonda ruhunun aktığı kanı gördüm. O gün hayatımda yaşadığım en korkunç en acımasız gündü. Düşüncelerim arasında gözlerimdeki yaşı sildim. Arkamdan gelen ayak sesi ile tedirgince arkama döndüm. Bir grup sopalı adam bana doğru geliyordu. Önümde durduklarında liderleri olduğunu düşündüğüm adam bir sırıtma yapıp ''MASKELİ şimdi ne yapacaksın?''dedi. Bende gülümseyerek karşılık verdim.

''sence ben ne yaparım?'' dedim. Adamlar bana saldırınca tekme ve yumruklarla karşılık verdim. Bunca yıl Sertaç eğitmişti beni. Belki de geleceği önceden görüyordu. Ordu ile savaşsa üstü başı dağılmadan tek bir darbe bile almadan kurtulurdu. Tek başına onca adamı döverdi. Bende artık onun gibiydim. Üstüm bozulmadan onca adamı dövmeye devam ettim. Birinin çenesine dirseğim ile vurdum. Adam yere düşerken soluma gelen adamın elindeki sopayı alıp sol dirseğimi karnına geçirdim. O adamda yere düşünce diğerlerini sopa ile önüme gelen yerlerine darbeler indirdim. Hepsi yere düşüp bayılmışlardı. Elimdeki sopayı yere attım. Gözüme vuran araba farının ışığı ile gözlerimi kıstım. Önümde duran siyah araçtan benim üç kardeşim inip bana doğru gelmeye başladılar. Ve yüzlerinde sırıtma ile.

(Ege) '' Bakıyorum yine biz gelmeden ortalığı dağıtmışsın''

(Efe)''Of ya eğlenceyi yine kaçırdık'' deyince kahkaha attım.

''Ne yapayım yetişseydiniz''

(Çağrı)'' Bunlar kimin adamları?''

''Bilmiyorum. Yine o kızın sevgilisinin adamları galiba''

(Ege)'' Offff... Ne kızmış abi. Kız öldü hala sevgilisi intikam peşinde''

''Neyse boş verin. Hallederiz onu da. Siz beni niye çağırdınız?''

(Çağrı)'' Gece geçen kapıştığımız adamlar yine mesaj göndermişler.''

''Ne mesajı?''

(Efe)'' Bu iş daha bitmedi. Geri geleceğiz. ' demişler.''

''Offf... Gelecekleri varsa görecekleri de var''

(Ege)'' Oooo... Liderimiz yine formunda '' deyince kahkaha atıp''Ne sandınız? Hadi eve gidelim'' dedim. Yani Sertaç'ın evi. Artık orada yaşıyorduk.  Sabah olunca hep beraber formalarımızı giyip okula gittik. Çok büyük ve lüks bir okuldu burası. Aslında eski okulumda öyleydi ama ben Sertaç öldükten sonra orada kalmak istemedim. Okul müdüründen sınıfı öğrenip sınıfa doğru yürümeye başladık. Bütün öğrenciler bizi süzüyordu. Kızlar çocukların içine düşecekti nerdeyse. Onlara ukalaca bir bakış atıp yürümeye devam ettim. Sınıfa yaklaşırken karşımızdan bir grup erkek havalı bir şekilde bize doğru geliyordu. Sınıfın kapısının önünde karşı karşıya gelince birbirimize sinirli bakışlar attıktan sonra içeri girdik. Neyse ki herkes yerine oturduğundan yer davamız yoktu. Bulduğumuz boş dört tekli sıraya oturduk. Avantajımız hepimiz yakın oturmuştuk. Ben ortada, Çağrı arkamda, Ege önümde, Efe sol yanımda. Sağ yanıma döndüğümde uzun boylu siyah saçları olan mavi gözlü bir çocukla göz göze geldim. Bu deminki gruptandı. Bana kaşını çatarak bakıp sırasında yayılarak oturuyordu. Ben de kaşımı çatıp kollarımı göğsümde birleştirdim. Sandalyeme yaslanırken hoca içeri girdi ama kimse ayağa kalkmadı. Ders bitince kantine gittik. Biz kahkaha atarak sohbet ederken sol tarafımızda ama karşımıza denk gelen masada o grup oturuyordu. Ve ben yine o çocukla göz göze geldim.

AYAZ'DAN

Gecenin karanlığı sinmişti gözlerinde. Bir yıl sonra dikkatimi çeken tek kızdı. Bahar öldükten sonra ilk kez başka bir kız kalbimin çarpmasını sağladı. Uzun zamandan sonra il kez yaşadığımı hissettim. Orkun'a dönüp ''kim bunlar?''Dedim.

(Ozan)'' Yeni öğrenciler. Ama tam olarak kim olduklarını bilmiyorum. Kızın adı geceymiş ''dedi. Tekrar gözlerim karanlık gözlere odaklandı. Gerçektende adı gibi gece çökmüştü gözlerine. Hüzünlü gözlerini benden çekip arkadaşları ile sohbetine devam ediyordu. Merakla tekrar çocuklara sordum.

''Sevgilisi mi var? Yani o çocuklarla çok yakın'' dedim. Ama kahkaha sesleri ile dediğime pişman oldum.

(Abidin)'' Tam bilmiyoruz Ayaz. Ama araştırırız'' dedi. Donuk gözlerimi elimdeki kahveye çevirdim. Ama Kerim'in sesi ile bakışlarımı ona çevirmek zorunda kaldım.

''Ayaz MASKELİ adamları yine yerle bir etmiş''demesi ile kahve bardağını elimde sıktım.

''Bu kez sanırım iş başa düştü. Eninde sonunda MASKELİ ÖLMELİ''

ARKADAŞLAR BU BÖLÜM HEM TANITIM HEM DE İLK BÖLÜMÜ. UMARIM HOŞUNUZA GİDEN BİR HİKAYE OLACAK.:)))

GECE'NİN HÜZNÜHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin