rewrite the stars °bxb

37- Yıldızları Yeniden Yazmak

Bölüm Şarkısı: Rewrite The Stars

🎇

Düğüne bir gün kala, Ferman yine barda oturmuş John'la dertleşiyordu. Verdiği sözü yerine getirebileceğinden emin değildi. Tuğra'yı ablasıyla evlenirken görmeye dayanabileceğini sanmıyordu.

Viskiyi kafasına diktikten sonra gözlerine giren saçını düzeltti. "Ne yapmalıyım John?" dedi acıyla.

John kollarını göğsünde birleştirip yanaklarını şişirdi. "Sana her zaman dediğim şeyi. Koca kıçını kaldır ve yüzleş. Tuğra'yı seviyorsun, o da seni seviyor. Drama kraliçeliğini bırak." Omzundaki havluyu hızla çekip tezgahı silmeye başladı.

Ferman, saçlarını çekiştirdi. "Söylemesi kolay John, ablama ihanet edemem." Masal'ı düşündükçe midesine kramplar giriyordu. Evden ayrılıp, her şeyi arkasında bıraktığında onu bırakmamıştı. Masal olmasa belki şu an bir çöplüğün kenarında yaşıyor olabilirdi. Ferman, en zor anında yanında olan ve onu destekleyen Masal'a bunu yapmayı yediremiyordu.

"Ablan mutlu mu olacak sanıyorsun aptal? Tuğra onu değil seni seviyor. Onu sevmeyen bir adamla evlenip, mutsuz olacak." John her gün aynı şeyleri söylemekten bıkmıştı ama Ferman yüklü hesap ödediğinden de bunu belli etmemeye çalışıyordu.

Ferman "Tuğra'yla konuşmam gerek." dedi histerik bir kahkaha atıp. "Sen haklısın John, onunla konuşmam gerek!" John, hep aynı şeyleri söylediği için bu sefer Ferman'ı tetikleyenin ne olduğunu anlamamıştı. Ferman ayaklanırken "Hesabı öde!" dedi uyarıcı bir sesle.

Ferman cüzdanından bir yığın parayı çıkartıp tezgaha bıraktı. "Her şey için teşekkürler John." Koşturarak odasına çıkarken John bugün neyi ekstra yaptığını anlamamıştı. Omzunu silkip parayı kontrol edip tezgahı silmeye devam etti.

Ferman, bavulunu hazırlayıp havaalanına giderken kalbinde müthiş bir sızı hissediyordu. Tuğra'nın kalbini kırmış, ona hiçbir şey söylemeden ortalıktan kaybolmuştu ve şimdi, gittiğinde neyle karşılacağını bilmiyordu.

Tuğra vazgeçmeye kendisinden her zaman daha meyilliydi, belki gidişiyle Tuğra kaderini kabullenip Masal'a yaklaşıp şu an düğünğ heyecanla bekliyor bile olabilirdi. Eğer böyle bir şey olmuşsa Ferman ne yapacağını bilemezdi.

Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Ne olursa olsun, Tuğra'yla son kez olsa bile konuşması gerekliydi.

Ferman yola çıktığı anlarda Sezen ve Tuğra evde film izliyorlardı. Tuğra, eskiden beri zaman bulamadığı için film izleyen biri değildi. Sezen ise bunu öğrenince garipsemişti. O zamandan beri Tuğra'ya farklı türlerden filmler izletmeye başlamıştı.

Tuğra dondurmasından bir kaşık ağzına atıp dudağını büzdü. "Keşke hayat müzikaller gibi olsa. Sorunlarımızı, problemlerimizi şarkı söyleyip dans ederek çözebilsek." dediğinde Sezen kıkırdayıp başını abisinin omzuna koydu. "Eğlenceli olurdu." dediğinde Tuğra başını salladı.

Tuğra'nın gözü, kapının oraya astığı damatlığına takılmıştı. Masal'a her şeyi anlattığı için içi rahattı. Onu sevmediğini ve sevmeyeceğini biliyordu fakat hala yarın Ferman'ı görünce ne yapacağını bilmiyordu.

"Yarın Ferman'la konuşmalı mıyım?" Sesi kısık çıkmıştı ve boğazında bir düğüm oluşmuştu. Sezen kaşlarını çattı. "Konuşman ne kadar iğrenç biri olduğunla başlayıp onun ağzını yüzünü becermekle bitecekse konuşmalısın."

Tuğra iç çekti yavaşça. "Onu görünce her şeyi bırakıp, kaçasım gelecek diye korkuyorum." Sezen sert bir şekilde başını salladı. "O senin aklını çelip ardından da ortada bıraktı. Bunu yine yaparsa o zaman ne yapacaksın? Bunu söyleyeceğime asla inanmazdım ama şu an için evlenmek zorundasın Tuğra. Değer verdiğin herkes için bunu yapmalısın, Ferman için bile."