rewrite the stars °bxb

8- Kahvaltı

Boğaza nazır, oldukça lüks bir mekana gelmişlerdi. Sezen, uykusuzluktan durmadan esniyordu ve Tuğra bundan oldukça sıkılmıştı. Beraber mekana girdiler, Masal ve Ferman gelmişti bile.

Tuğra kafasıyla selam vermeyi uygun görüp karşılarına oturdu. Sezen'se ikisini güzelce sürdükten sonra gülümsedi. "Ben Sezen." dedikten sonra, biricik abisinin yanına oturdu.

"Demek ünlü Masal sensin, ha?" Sezen, gözlüğünü hafifçe indirip Masal'a baktı. Masal başını salladı yavaşça. "Evet, benim."

Tuğra, masanın altından kardeşinin bacağını hafifçe sıktı. Dün Ferman'ın yaptığının benzerini bugün kendi kardeşi yapacakmış gibi hissediyordu.

Kahvaltı gelene kadar kimse bir şey konuşmamıştı. Tuğra, Ferman'ın ya da Sezen'in ortamı germesini istemiyordu, ayrıca ne diyeceğini bile bilmiyordu. Masadaki üç kişiyi de doğru düzgün tanımıyordu.

Herkes yavaşça kahvaltısını yaparken Sezen gözünü kısıp Ferman'ı izlemeye başladı. "Seni bir yerden tanıyor olabilir miyim?"

Ferman omzunu silkip yediğine odaklandı. Hava hafif rüzgarlıydı ve uzamaya başlamış siyah saçları rüzgarla dans ediyordu. "Mekanım Infierno'yu biliyor olabilirsin."

Sezen hımlayıp başını salladı. "Biliyorum, arada geliyoruz. Orada görmüş olabilirim. Mekanın tasarımı çok güzel, isminin anlamını veriyor."*

Masal, "Amerika'ya dönecek misin?" diye sordu Tuğra'ya. Tuğra ise iç çekti. "Buraya gelirken kısa süreli geldiğimi sanmıştım, tüm eşyalarım orada kaldı. Almak için dönebilirim ya da getirtebilirim." Kıyafetler önemli değildi ama birçok kitabı vardı, ayrıca topladığı plak koleksiyonunu özlemişti.

"Siz ciddi ciddi evleneceksiniz yani?" Sezen elindeki kahvaltı bıçağını ikisine doğru uzatmıştı. "Emir büyük yerden sonuçta." Ferman, Sezen'in sorusunu cevaplayınca birbirlerine baktılar sinsice ve gülümsediler. Sezen, Ferman'la iyi anlaşacaklarını düşünüyordu.

Tuğra, elindeki çatalı sertçe tabağa bıraktı ve kardeşine döndü. Kaşlarını çatmıştı, buz mavisi gözleri soğuk ateşle yanıyordu. "Senin bunu sorgulayacak konumda olduğunu düşünmüyorum Sezen."

Sezen, incinmiş gibi elini kalbinin üzerine koydu. "Ah, abiciğim ama ben senin iyiliğini düşünüyorum." Abartılı mimiklerle konuşurken kahkaha atmamak için kendini zor tutuyordu.

"Senin beni düşündüğün falan yok. Bir kereliğine bile olsa, ailenin yüz karası olanın ben olmamı istiyorsun sadece." Tuğra tekrar çatalını alıp peynirinden bir parça attı ağzına.

Sezen, örgülü saçlarıyla oynarken omzunu silkti. "Ben sadece bir seferliğine bile olsa, babamın kaybetmesini istiyorum." dedi mırıldanarak. Bunu kimse duymamıştı, Ferman dışında.

Tuğra bu konuşma olmamış gibi gülümseyerek Masal'a döndü. "Düğün hazırlıklarına başlamamız gerekli Masal. Üç ay uzun bir süre gibi gelse de, hemen geçecek."

Ferman ablasına söz verdiği için gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı yavaşça. Tartışmak istemiyordu. Tırnaklarını avuç içine geçirmişti, sinirini böyle atabiliyordu.

"Tanıdığım bir organizasyon şirketi var, onlarla konuşuruz istersen kahvaltıdan sonra?" Tuğra alt dudağını ısırdı. "Bugün alışverişe çıkacağım, yeni kıyafetler almam gerekiyor." Masal, kardeşinin elini tuttu. "Ferman sana bu konuda yardımcı olabilir."

Ferman ablasına şaşkınlıkla bakarken hafifçe öksürdü ve boğazını temizledi. "Evet, yardımcı olabilirim." Ablasının bunu neden yaptığını biliyordu, Tuğra'yı tanımasını istiyordu fakat Ferman, Tuğra'nın nasıl biri olduğunu anlamıştı bile. Abisi gibiydi, tek düşündüğü sikik şirket ve yöneticilik olan biriydi.

Sezen ise Masal'a döndü. "İstersen organizasyon şirketine biz gidebiliriz. Ben akşam biricik abimi bilgilendiririm." Tuğra, kardeşine ters bir bakış atıp "Gerek yo-" derken Masal başını sallamıştı bile. "Tamam o zaman, birazdan kalkalım."

Tuğra, Ferman'la alışverişe çıkacağı için rahatsızken Masal da Sezen'i sadece ayıp olmasın diye kabul etmişti. Kimse bu kahvaltının getirilerinden memnun değildi.

Sezen hariç, onun güzel planları vardı.

🎇

Mazen ve Tuğman'ın bakalım başlarına neler gelecek.

En sevdiğiniz ve en az sevdiğiniz karakter kim? Neden?

💋