ÖRDEK

0.5

Öhmöhö. Bölüm atlamayın? Lütfen

****

Okul, okul değil yemin ediyorum ergen manken ajansı.

Müzik odasında Ebrar Hoca'yı beklerken döktüğüm terler bana dün, Şilan'ın evinde döktüğüm terleri hatırlatıyordu. İnci, grup arkadaşlarıyla sohbet ederken ben bir köşede hayattaki varlığımı sorgulamakla meşguldüm.

Şu güne dair tek mutluluğum Doruk'un benim için benden fazla heyecanlanması oldu. Sıkıca sarılıp helal beh vuruşlarıyla ciğerimi sökse de kollarında olmak ve boyumun erdiği boynunu çaktırmadan koklamak, biraz enerji sağlamıştı. Dün ile alakalı ise gruptan yazdıklarına "Ders çalıştık tabi, ya ne olacaktı?" cevapları vermiştim. Çok çabuk sakinleştiler. Sıla, Zeynep ve Doruk bizi kesinlikle bekleyeceklerine dair söz verip, bana cesaret konuşmaları yaparak İnci'nin beni sürüklemesine izin verdiler.

Nankör olmamalıyım. Ama bu kadar kişi bana kurbağaymışım gibi bakarken, hatta yok sayarken nasıl olacak da kendime güveneceğim, hiç bir fikrim yok. Cesaret desen, Doruk bana sarılırken geldiği gibi gitti.

Kendi düşüncelerimde savrulurken Ebrar Hoca kapıyı savurarak odaya girdi ve arayıştaki gözleri hemen beni buldu.

"Feda'cığım. En önce seni dinleyelim. Sesini çok merak ediyorum doğrusu."

Çekingen bir tavırla başımı salladım. İnci'yi utandırmak istemiyordum. Köşemden kalkıp grubun dizildiği küçük sahneye doğru geçtim. Dizlerim titriyordu. İnci farketmiş olacak ki kenarda üstüste duran taburelerden birini hemen bana uzattı.

"Haberin var mı?. Fikret Kızılok." dedim bana numuneymişim gibi bakan çocuklara. Kafa salladılar. Tabureye yerleştim. Hoca'nın uzattığı mikrofonu aldım. Derin bir iki nefes aldım ve gözlerimi yumdum. Boşta kalan elimi dizime yerleştirdim.

"Haberin var mı? 
Terk etmedi sevdan beni 
Aç kaldım, susuz kaldım gecelerce 

Geceler geceler 

Yastığımda, düşümde, içimdesin 
Bir hain bıçak gibi kalbimdesin 
Dermanı yoktur bilirim 

Tütünsüz, uykusuz kaldım 
Terk etmedi sevdan beni 
Aç kaldım, susuz kaldım gecelerce 

Geceler geceler 

Yastığımda, düşümde, içimdesin 
Bir hain bıçak gibi kalbimdesin 
Dermanı yoktur bilirim"

Bir tepki bekliyordum. Sesim titremişti biliyordum. Ebrar Hoca'nın beni kapı dışarı etmesi daha çok işime gelirdi üstelik. Gözlerim hala kapalıydı. İnci'nin kıkırtısıyla gözlerimi araladım.
Ebrar Hoca oturduğu yerden kalkıp yanıma geldiğinde melül melül baktığıma emindim.

"Sana üç şarkı vereceğim. Üçü de Levent Yüksel'in. Bir de İnci'yle düet yapacak birini lazım. O da yabancı nostalji olacak."

Bana konuşmayı bitirince arkamda çalan ve şarkı bittiğinden beri taş olmuşçasına seslerini çıkarmayan çocuklara döndü.

"Bugünlük İnci ve Feda olmadan alt yapı çalışacağız çocuklar. Ritim kaçırıyorsunuz!"

İnci bana doğru elini uzatığında hafiften sendeleyerek yerimden kalktım. Çantamı da o sırtlamıştı. Beni kolunun altına sardı ve diğerlerine kolay gelsin diyerek müzik odasından çıktık.