ÖRDEK

2.3

1 ay sonra

"Günaydın Feda Bey."

"Günaydın Pakize Sultan."

Uyanmış numarası yapıyordum halbuki. Yatağa yarım saat önce girmiştim, sadece uyandırmak için Pakize Hanım geldiğinde yatakta görsün diye.

"Bugün ajansla görüşmeniz var saat 3'te. Carrie Hanım hatırlatmamı istedi. Okul çıkışı araba gönderilecek."

"Tamam."

"Kahvaltı için istediğiniz özel birşey var mı?"

"Hayır, sağol Pakize Sultan."

Yataktan çıkıp, odanın kendi banyosuna yöneldim. Rutin işleri halledip çıktığımda Şilan koltukta beni bekliyordu. İkimiz de birbirimizden farksızdık bitkinlik konusunda.

"Uyumamışsın yine."

"Sen uyudun mu?"

"Annemin uyku ilacından kırıp, yarımını içtim. İdare eder durumdayım."

Kahvaltıya inmek için odamdan çıktık. Carrie Hanım sabahtan telefon görüşmelerine başlamıştı bile. Bir arkadaşı, genç erkek model arayışı içindeyken ondan yardım istediğinde beni öne sürmüştü. Ördek programının bedelini ödeme zamanım çok çabuk gelmişti yani. Kazancımdan %10 menejerim, %15 de Carrie Hanım alıyordu. İşe başlamıştım, alışmak çok zor olmuştu. Şilan olmasaydı asla yapamazdım. Bugün asıl sözleşme imzalanacaktı.

Ece öyle bir geldi ki dünyam şaştı. Hemen arkamdaki sırada yerini aldığında, ensemdeki elektriklenme yüzünden gün boyu konsantre olamadım. Teneffüs olup insanlar sınıfı terk etmeye başladığında, sırama bir zarf bırakıp çıktı. Şilan anında yanımda bitivermişti.

LydiaPark'ta Doruk'la elele fotoğraflarımız, arabaya bindiğimiz an dudaklarımızın buluştuğu anın birkaç poz arka arkaya fotoğrafı daha. Bir de not vardı.

Tabi ki de Doruk'tan uzaklaşmamı istiyordu. Artık elinde ifşa için materyal olduğunu göstermek istemişti. İstanbul'dan kalkıp buraya kadar gelecek kadar büyüktü öfkesi. Şilan çıldırsa da Doruk'a tek kelime etmemesi için söz almıştım ondan. Kendim umrumda değildim. Evet eskiden korkuyordum ama korkma sebebim en yakınlarımı kaybetmekti. Şimdi cinsel kimliğimin herkes tarafından bilinmesi beni o kadar korkutmazdı. Ama Doruk için herşey yeniydi, duyguları ve bu duygularının yoğunluğu yüzünden vereceği tepkiler çok sert ve dengesiz olabilirdi. Yara almasına izin veremezdim.

Bavullarımı ve eşyalarımı almaları için Pakize Sultan ve şoför Anıl'ı göndermiştik Doruk'ların eve. O gün terk ettim evi. Whatsapp gruplarından çıktım ve Şilan hariç hepsini engelledim. Koridorda yanlarından geçerken asla yalnız olmadığım için kaçmak kolay oluyordu. Etrafım sürekli alt sınıftan insanlarla doluydu. Ama farkındalardı bir boklar döndüğünün. Beni tanıyor olmalarına güveniyordum, başka tutunacak dal bulamıyordum zaten.

Okul ikide bitiyordu. Ajansa üçe kadar rahatça yetişeceğimi biliyordum. Kemal'le sözleşmiştim, müzik odasında buluşacaktık. Ona tabları göndermiştim bile. Doruk'a bir şekilde mesaj göndermem gerekiyordu. Şilan da video kısmını halledecekti.

Arabaya bindim, kafamı cama dayayarak gittiğimiz yolun titreşimi ve çukurlara giren tekerleğin sarsıntısını beynimi ayık tutmak için kullandım. Ya da kendimi cezalandırmak için. Bilmiyorum. Ama son zamanlarda kaşıntı basıyordu beni yine. Aklımı dağıtmam gerekiyordu. Kötüydüm. Biliyordum, Doruk da kötüydü. Birbirimizin yanından geçip gittiğimiz nadir anları, kokusunun esintisini hissetmek için kullanıyordum.

Bir çaresi olmalıydı ama düşünemeyecek kadar bitik haldeydim.

****