"Hatırlamazsın diye diyorum ben Jimin, kalçalarımı ve beni unutma olur mu?" Göz kırparak bana el sallamasının üzerine koşmaya başladığını görmüştüm.
Söylemesine gerek bile yoktu, bugünü istesem de unutabileceğimi sanmıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍷🍷🍷
Hayattan bezmiştim.
Gözlerim kapalıydı, yatağımda uyumaya çalışıyordum ve sabahın erken saatleriydi. Belimdeki ağrıyı göz ardı etmeye çalışarak sıkıntıyla nefes verdim ve kulağımın dibinde uçan sinek yüzünden sakin olmaya çalıştım.
Yemin etmiş gibi kafamın etrafında uçuyor ve ağzıma girmeye çalışıyordu!
Örtüyü kafama kadar çektiğimde ise çok sıcak olduğu için boğuluyordum. Büyük dertlerim vardı ve nasıl savaşacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu.
Daha fazla dayanamayarak uzandığım yerden doğruldum. Jimin elektrikler gelince yanımdan kalkmış ve odasına geçmişti. Ben ise sinekle baş başa kalan tarafta olmuştum.
"Adi şerefsiz! Seni bir elime geçireyim bittin sen!" Olabilecek en sessiz halimle sineğe kızıyordum ve odanın içinde tepiniyordum. Dün regl olmam üstümde bir sinir oluşturmuş olsa da daha çok üzüntülüydüm.
"Çıldıracağım."
Elimi saçlarımın arasına götürerek sakinleşmeye çalıştım. Bir sinek nasıl öldürülürdü?
Kenardaki sabahlıkla vurmaya çalışsam başaramayacağımdan emindim. En mantıklı yol sinek ilacı gibi gözüküyordu ama nerede olduğuna dair bir fikrim yoktu.
Saat daha erken olduğu için Jimin'in yeni uyuduğunu düşünüyordum. Bugün ikimizin de tatil günüydü, sessiz olup uyanmamasını sağlamak en mantıklı olandı.
Olabilecek en sessiz şekilde kapımı açtım ve sinek ilacını aramaya koyuldum. Saçlarım dağılmıştı ve regl sancısından çok bel ağrısı çekiyordum.
Hafızamı yoklamaya çalıştım, bu evde sinek ilacını gördüğümden emindim.
Nerede olabilirdi?
Nerede?
Gözlerimi kapattım ve daha çok odaklandım. Jimin'in yaralı yüzü aklıma gelir gelmez vestiyer gözümde canlanmıştı ve sinek ilacının varlığını orada anımsamıştım. Bazı şeyleri zihnimde gereksizce depolayabiliyordum, bu da onlardan biri olmalıydı.
Hızla vestiyerin kapağını açtım ve malzemelerin olduğu poşetin arkasındaki kırmızı sinek ilacını gördüm. Hayatımı kurtaracak gibi canlı bir renkte duruyordu.
Koşar adımlarla odama girdim ve sineğin havalanmasını bekledim. Elime bir kıyafet alıp sallamaya başladığım an, uçtuğunu görmüştüm. Sinek ilacında gözlerimi gezdirdim, ben bunu sıktığım an, o sinek ölecek miydi?
Yüzümü buruşturdum ve ilacın üstündeki hemen öldürür yazısıyla göz göze geldim.
Tamam, en azından hızlı bir ölüm olacaktı ve daha az acı çekecekti. Zaten sabah pencereyi de açmıştım ve çıkmamak için oldukça direnmişti. Ölümden başka bir çare yoktu.
