"Hatırlamazsın diye diyorum ben Jimin, kalçalarımı ve beni unutma olur mu?" Göz kırparak bana el sallamasının üzerine koşmaya başladığını görmüştüm.
Söylemesine gerek bile yoktu, bugünü istesem de unutabileceğimi sanmıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍷🍷🍷
Beş dakikadır olduğum yerde ifadesizce dikiliyordum.
Jimin kuşu eline almış ve çok anlıyormuş gibi yaşayıp yaşamadığını kontrol ediyordu. Hayatımda hiçbir kuş türünü hareketsiz şekilde yatarken görmemiştim. Boşuna çaba harcıyordu.
"Sanırım ölmüş."
Gözlerimi kapattım ve yanan gözlerimden yaş süzülmesini bekledim. Gözyaşım tükenmiş olmalıydı, ağlayamıyordum ve içime atmak zorunda kalmıştım.
"Neden olduğunu anlayamadım. Daha önce hiç böyle bir olay başıma gelmemişti."
Jimin kendi kendine anlamlar bulmaya çalışırken, bu vicdan azabıyla kaç gün yaşayabileceğimi düşünmeye başladım. Keşke reglken böyle bir olay başıma gelmeseydi. Gücümü sömürüyordu.
"Sineği yediği için olmalı."
Kendimi iyice yere bırakarak oturdum, Jimin biraz sessiz kaldıktan sonra gülmeye başladı ve bakışlarımın hedefi oldu. Keşke yerli yersiz gülmeseydi, üzgün olduğum bir anda gülünmesi rahatsız edici geliyordu.
"Bu hayatımda duyduğum en manasız şey. Saçmalama." Jimin kuşla beraber dışarı çıkıp, birkaç dakika sonra geri dönmüştü.
Elinde ölmüş kuş olmadan.
"En üst katta kuş besleyen bir komşumuz var. Belki biz anlamıyoruzdur diye ona götürdüm, gel de kahvaltı yapalım."
Elini uzattı ve kalkmamda bana yardımcı oldu. Evin her yeri gibi balkon da pis olduğu için üstüme bakmak istememiştim. Yerleri süpüren bir pantolonu görmek beni mutlu etmezdi ne de olsa.
"Ben yemek istemiyorum. Odama gitmem daha mantıklı olacak." Zoraki bir şekilde gülümsedim, Jimin ise kolumdan tutarak beni sandalyeye oturtmuştu.
"Alt tarafı bir sinek Hei, çok abartmadın mı? Bir daha öldüreceğin zaman bana söyle, hallederim."
Alt tarafı bir sinek mi? Kuşu da öldürmüştüm!
"Kuş sineği yemeseydi ölmeyecekti ama?" Dirseğimi masaya koydum ve Jimin'in hazırladığı kahvaltı sofrasında göz gezdirdim. İnsan mutsuzken iştahı kapanırdı değil mi? Benim hiçbir zaman kapanmıyordu.
"Hei böyle bir şeyin imkanı yok. Sinek ilacı neden kuş öldürsün, mantıklı düşün?"
Jimin az öncekinin aksine biraz ciddileştiği için beni mantıklı düşünmeye çağırması ilgimi çekmişti. Gerçekten kuşu ben öldürmüş olmayabilir miydim?
"Beni rahatlatmak için söylemiyorsun değil mi?"
Kafasını iki yana salladı ve reçel sürmüş olduğu ekmeği ağzına götürdü. Yemek yerken güzel görünüyordu, ben daha çok hayvan gibi yediğim için onu kıskanmıştım.
