"Hatırlamazsın diye diyorum ben Jimin, kalçalarımı ve beni unutma olur mu?" Göz kırparak bana el sallamasının üzerine koşmaya başladığını görmüştüm.
Söylemesine gerek bile yoktu, bugünü istesem de unutabileceğimi sanmıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍷🍷🍷
Müzik dinlemek ruhumu dinlendiriyordu.
Son iki aydır, ailemden ayrıldığımdan beri yalnızlığımı giderebildiğim tek an müzikle buluştuğum o saniyelerdi.
Kulaklığım takılı bir şekilde yürümeye devam ediyordum. Bugün eğlenceli şarkılar dinlemek yerine, duygusal bir modda takılmayı tercih etmiştim.
İzin günümdü ve fakülteden çıkmış, yurda dönüyordum. Genelde yolda yürürken kimseye bakmazdım, yanımdan Gdragon geçse fark etmeyeceğime emindim.
Fakat şimdi ise sağ tarafıma döndüğümde, Lucas'ı bir kedi yavrusunu severken görüyordum. Hayattaki en büyük zaaflarımdan biri hayvanlardı ve zarar görmemeleri için herkesi karşıma alabilecek bir yapım vardı.
Adımlarımın yönünü Lucas'a doğru çevirerek, kulaklığımı çıkardım. Yanına yaklaşırken beni görmemişti ve kediyle konuşmaya devam ediyordu.
"Çok sevimli."
Tam karşısında duruyordum, elinde kedi vardı ve kafasını kaldırma gereksinimi duymadan konuşmayı tercih etmişti. "Teşekkür ederim, en çok neremi sevimli buluyorsun?"
Lucas sorusunu, sorup kafasını kaldırdığında muzip gülümsemesiyle karşılaşmıştım. Gerçekten en yakın arkadaşıma olan özlemimi gidiyordu.
"Kediden bahsetmiştim, elime almamın bir sakıncası var mı?"
Şu an nasıl bakıyordum bilmiyorum ama kediyi neredeyse yiyecektim. Lucas'la birkaç gün önce tanıştığımız için kendimi şanslı hissetmeden edemiyordum.
"Tabi." Onayıyla avucumu açarak Lucas'ın yanına oturdum. Kedi ellerimle buluşunca biraz hareketlense de göz hizama getirerek yakından baktım.
Turuncu tüyleri ve yeşil gözleriyle dünyanın en güzel canlısı gibi duruyordu.
"Sanırım aşık oldum."
Lucas'ın gülüşüyle kedinin tüylerini okşamaya başladım. Tırnaklarıyla tenimi çizmeye çalışıyordu ama çok küçük olduğu için başarılı olamıyordu.
"Hayvanlarla aran iyi anladığım kadarıyla?"
Kafamı sallayarak ona döndüm. Benden daha çok kediye bakıyordu ve konuşurken rahat etmemi sağlıyordu.
"Bir adı var mı?"
"Mınık."
Kaşlarım hafifçe yukarı kalkmış ve dudaklarım kıvrılmıştı. "Neden minik değil peki?" Soru sormuş olmak için konuşmamıştım, gerçekten merak uyandırıcıydı.
