Chris ile birlikte yatakta uzanmış öylece düşünüyorduk. Hâlâ kendimi kötü hissediyordum fakat ona belli etmemeye çalışıyordum. Gerçi bir şeyler sezdiğinden emindim ama yine de kendimi avutuyordum.
"Kendimi hiç daha önce bu kadar canlı ve güçlü hissetmemiştim." Demesiyle düşüncelerimden sıyrılmıştım.
"Bunu duyduğuma çok sevindim. Sana bir şey olmasına asla izin vermezdim."
"Uyuduğum sırada bir sürü rüya ve kâbus gördüm biliyor musun? Ailemi gördüm, seni gördüm, arkadaşlarımı gördüm.....o sırada bile bana güç veren tek şey siz oldunuz. Sizin varolduğunuzu bilmek bile beni hayatta tutmak için bir sebepti sanki."
Yavaş bir şekilde doğrulup oturur pozisyona geçtiğimde suratımı buruşturmuştum.
"Hey sen iyi misin?"
"Evet!" Dedim kafamı sallayarak ama hiç iyi değildim. Bir şey oluyordu. Elimle ağzımı kapatarak hızla banyoya doğru koşmuştum.
"Bella! Neler oluyor?"
Kapıyı sertçe kapatıp kilitlemem ile birlikte tuvalete olduğu gibi kan çıkartmam bir olmuştu. Gözlerimi büyüterek kan içinde kalmış tuvalete bakıyordum. O sırada kapı şiddetli bir şekilde çalınıyordu.
"Bella! Aç şu kapıyı!!!"
Hemen sifonu çekmemle birlikte oradan birkaç parça peçete kopardım ve ağzımı temizledim. Onları çöpe attığımda ise kapı kırılmıştı.
"Aman tanrım!" Diyerek geriye tökezlediğimde Chris ile karşı karşıya kalmıştım.
"Neler oluyor?"
"Hiç?....hiçbir şey!" Diyerek doğrulmaya çalıştığım sırada bana yardım etmişti.
"Bella sen hiç iyi görünmüyorsun!"
"Ben iyiyim!" Dedim ve kolumu hızlıca ondan çekerek banyodan dışarı çıktım.
Yatağın önüne kadar geldiğimde Chris'e dönmüştüm.
"Bir şeyler oluyor....bunu hissedebiliyorum tamam mı! Kalp atışlarını 5 metre öteden duyabiliyorum! Bir şeyler oluyor ve sen bana her şeyin yoluna girdiği konusunda yalan söylüyorsunuz!"
"Chris lütfen!" Diye bağırmıştım en sonunda.
"Sen iyileştin tamam mı! Önemli olan tek şey bu......"
"Bu da ne demek şimdi?" Diye sorduğunda kapıya ilerleyerek odadan çıkmıştım. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Ya da nasıl bir yalan uyduracağımı.
Merdivenlerden aşağıya indiğim sürece o da arkamdan geliyordu. Aşağıya indiğimizde Chris tekrar bağırmasıyla herkes kafasını bize çevirmişti.
"Tanrı aşkına! Birisi bana neler olduğunu anlatabilir mi? Çünkü artık biliyorum ki....bir şeyler oluyor?"
O sırada Tessa ile göz göze gelmiştik. Ne diyeceğimi hâlâ bilmiyordum.
"Chris neler oluyor?" Diye sormuştu en sonunda Ed elindeki bardağı masaya koyup ayağa kalktıktan sonra.
"Bence bunu size benim sormam gerekiyor.....neler oluyor!?"
"Pekala...ben daha fazla dayanamayacağım!" Dedim ve ellerimi iki yanıma doğru kaldırarak kapıya ilerlemeye başladım. Oradaki ceketi üzerime geçirdikten sonra yavaş bir şekilde kapıyı açmıştım.
"Bella nereye gidiyorsun?"
"Biraz hava almam gerekiyor!" Dedim ve daha fazla dayanamazcasına kapıdan dışarıya çıkıp derin bir nefes aldım. İyice güçsüzleşmiştim. Kendimi hiç iyi hissetmiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kurtlar Arasında (6. kitap)
Manusia Serigala"Neden her şey tam normale döndü....artık tamamen mutlu olacağız dediğim zaman yine bir şey ortaya çıkıyordu?? Belki de bu benim lanetimdi! Hatta varolmamın sebebi idi..." İnsandan kurtadama kadar her türlü canlıya kendini kaybettiren ve bir zehir...
