Robert'ın gözlerinde kaybolurken mutluluktan ne yapacağını şaşırmış kalbimde, bende anlamıştık:
Karşımda duran kişi bütün sayılmamış günleri devirip bana ilaç olmaya, beni iyileştirmeye gelmişti.
Artık tek ilacım kan değildi.
Kaskatı kesilip onun korkunç gözlerine bakarken bana iyice yaklaşıp sarıldı.
- Yapma Lucy, seni bulmak zor oldu. Babanım ben senin. Belki genetik olarak değil ama içinde benim vampir zehrim var.
Kulağıma söyledikleriyle aklımda dolaşan sorular ünlemlerle bitmeye başlamıştı. Ben ne zaman var olmuştum, vampirliğimin öncesi mi vardı yani ! Insan hayatım nasıldı ?! Tek başıma yıllar geçirdikten sonra bir babam oldugunu ama aslında baba değil de beni bu hale getiren bir kişi oldugunu öğrenmiştim.
+ Beni sen mi vamp-
- Bunları uzun uzun konuşuruz tatlım. Öncelikle bana neden gözlerinin kırmızı olmadığını söylemelisin, yoksa vejetaryan mısın ?
Gözleri aşağılar gibi bakarken sorduğu sorunun cevabını biliyordu. Yüzüme sanki benden utanıyormuş gibi bakıyordu. Bana insan kanını düşündürten gözlerine fazla bakmamaya çalışıyordum.
- Her neyse. Sana bir hediyem var güzel kızım. Babanın geldiğini ve artık her şeyin değişeceğini sana kırmızı güzel işaretle öğreticem.
+ Ne ?
Saniyenin yarısında kapıya gidip bana gülümserken hafifçe eğilip kapının dışındaki sol taraftan bir şey cekmeye başladı. Gözleri benim üzerimdeyken ellerinin arasında ki insan bedeni çuval gibi önüme atıldı.
- Bunu bu evden ürkmüş bir şekilde koşarak çıkarken gördüm. Sanırım senden zor kurtuldu. Bende onu bulup sana getirdim. Aslında tam ağzıma layık bir tadı vardı ama evde ki annesi de fena değildi.
Iğrenç gülümseyişinin ardından Amy'i yakasından tutup kaldırıp derince kokladı. Havada dururken sağ bacağı yere daha yakın bir şekilde bedeninden ayrı gibi sallanıyordu. Kalbi atıyordu, baygınlıgının sebebi ise bacağının kırılmasından kaynaklanmış olmalıydı.
+ Ona ne yaptın böyle ?
Fısıltımı kendim bile zor duymuştum. O ise Amy'e dünyanın en lezzetli avı gibi bakıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- Kendimi zor tutuyorum Lucy. Onu senden almamam icin hızlı davran.
Tam onu tekrar önüme atacakken hızla onu ellerinden alıp kenara koydum. Bir insana zarar veremezdim, karşımdaki kim olursa olsun bir insanı avlamamı isteyemezdi benden.
Tam karşısında durup gözlerinin içine bakarken sabrımın taştığını ve korkunun yerine öfkenin hakim olduğunu biliyordum.
+ Ben. Asla. Insan. Avlamam.
Kaşları öfkeyle çatıldığında bir an tereddüt etsemde koluna dokundum ve onu döndürüp kapıya doğru ittirmeye başladım.
+ Şimdi evimden defol git. Kim olduğun umrumda değil, hayatımdan memnunum ben. Bu zamana kadar nerdeysen oraya git ve benden uzak dur !
