Son ev olayından sonra Taylor arada bir uğruyordu ve bahçe de oturuyorduk. Robertta onun zor zamanlar geçirdiğinin farkındaydı ama benim bazen zorlandığım konuda o sürekli zorlanıyordu. Taylor'ın bana yaklaşmasını istememesi değildi tek sorun. Vampir genimiz onu yok etmek için sürekli damarlarımızda geziyordu. Yine de onun yanında olup onu güldürmek hoştu. Sanki.. gercekten arkadaşım olmuştu.
Robert görebileceği açıda olmamı tercih etmişti bu yüzden onun evine bir daha gitmemiştim, bize geldiğinde Robert genelde evden çıkmıyordu, Taylor da benle bir iki saat sohbet edip her seferinde bıkmadan teşekkür ederek evine gidiyordu. Onun evinde ki olaydan sonra hiç bana arkadaşlık dışı bir hareketi olmamıştı. Bu hoştu hemde.. çok.
- Biliyor musun çocukluk arkadaşım burdaki üniversiteyi kazanmış hani şu kıyı kesiminde olanı.. Her neyse işte yolda karşılaştık hatta onu eve davet ettim. Sonuçta sinirlenecek bir şey olmayacağını biliyordum.
+ Iyi olmuş iste. Hem.. neden okuldakilerle görüşmüyorsun ki onlara zarar vermezsin.
Taylor yerdeki çimlerle oynayıp bir kaç tane kopardı.
- Aslında.. kendimi zaptedemiyorum. Okul futbol takımındaydım ve bilirsin işte futbol hakkında en ufak bir pürüz bile beni sinirlendirebiliyor.
Erkekler ve futbol saçmalığı. Bu kadar büyütecek ne olabilir. Acaba Robert ilgileniyor mu, bunu aklında tut ve ona sor Lucy.
+ Ama çocukluk arkadaşın sanırım ilgilenmiyor.
Gülümseyip bir ot daha kopardı.
- Ona sinirlenemem, ruh ikizim gibi aslında. Taşındıklarında ağlamıştım, hemde lise 1 de..
Kısılan sesi onu ele vermişti. Duygusal Taylor..
+ Zaten yaz tatilindeyiz, biraz onunla takılıp duygularını kontrol etmeye alışabilirsin..
- Senin sevgilin sinir etme konusunda daha usta. Onunla arada bir antreman yapsam daha iyi.
Taylor'a kızgın bakışlar atarken sırıtmaya devam etti. Tam o sırada evden kapı çarpma sesi geldi. Sesi sadece ben duymamıştım çünkü Taylor şimdi daha çok gülüyordu.
- Sanırım antreman sırası onda.
Derin bir iç çekip ufakta olsa gülümsedim. Robert'ı sakinleştirmek bana düşmüştü. Kızgın ve öpmek için sabırsızlandıgım Rober-
Robert yanımda belirdiğinde düşüncelerim bölündü. Önce Taylor'a yüzünü buruşturarak bir bakış atıp sonra gülümseyerek bana döndü.
- Sanırım.. avlansam iyi olacak. Hemen dönerim.
Eğilip alnımdan öptü ve saniyeler içinde gözden kayboldu.
Taylor arkasından aynı Robert'ın ona bakışı gibi bir bakış atıp kendini çimlere attı ve sırtüstü yatmaya devam ederken gülümseyerek derin bir iç cekti.
Bahçe kapısında hareketlilik olunca Robert vazgeçip geldi sandım ama o değildi. Eli kapıda daha önce hiç görmediğim bir yüz Taylor'a bakıp gülümsüyordu.
- Hey Taylor burda napıyorsun, terapi falan mı ?
Taylor ne zaman kapattığını bilmediğim gözlerini açıp hızla ayağa kalktı. Kapıdaki çocuğa doğru ilerlerken çocuk çoktan sırıtmaya başlamıştı. Taylor ona sarılırken bakışları beni buldu.
Sessizce Taylor'a fısıldarken dediklerini kulaklarım tabi ki yakaladı.
- Ne zamandır güzellik yarışmalarından kiz tavlıyorsun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vampir Kırıntısı
VampireRobert'ın gözlerinde kaybolurken mutluluktan ne yapacağını şaşırmış kalbimde, bende anlamıştık: Karşımda duran kişi bütün sayılmamış günleri devirip bana ilaç olmaya, beni iyileştirmeye gelmişti. Artık tek ilacım kan değildi.
